Templanoj: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Lvh (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
|||
Linio 236:
La [[22-a de marto|22-an de marto]] en [[1312]] malfondis la ordenon la papo [[Klemento la 5-a]] laŭ la koncilio de [[Vienne]] (Francio) sub premo de la Reĝo Filipo la 4-a. La [[19-an de marto]] [[1314]] Jacques de Molay estis mortigita kun [[Geoffroy de Charnay]] en Parizo per bruligo. La posedaĵoj - post elpreno de la procesaj kostoj - estis transdonitaj al la [[Johanitoj]]. La procesaj kostoj konsistis el nekredeble granda sumo dise en Eŭropo.
== Post la malfondo ==
En [[1319]] fondis la reĝo [[Denizo (Portugalio)|Denizo]] en [[Portugalio]] la ordenon de Kristkavaliroj ([[Kristordenoj]]). La posedaĵoj kaj la regularo de la templanoj transiris al la novfondita ordeno "kavaliroj de Kristoi", kiu eĉ ricevis papan konfirmon. Multaj rifuĝintaj templanoj aniĝis al ĝi.
==
Por pli enpenetri la disvolviĝon de la afero de la templanoj utilas, eble necesas, atenti pri la [[pergameno de Chinon]], grava dokumento, sed perdita tra la sekretaj arĥivoj de la [[vatikano|vatikana sekreta arĥivo]] rikoltanta dokumentojn el 17 jarcentoj, kaj elnestigita de la historiistino [[Barbara Frale]] en [[2002]] kaj publikigita en [[2007]] kune kun la amplekso de la dokumentoj koncernantaj la proceson kontraŭ la Templanoj.
La dokumento sciigas, ke la [[papo]] [[Klemento la 5-a]], post siaj personaj enketoj (kaj tiuj de siaj oficoj), absolvis la akuzitajn kaj jam ekzekutitajn, templanajn superulojn. La papo jam provis elvoki al si al tutan aferon, unue en urbo de suda Francio, kie tiam li gastis kaj poste, por venki la rezistojn de la reĝo [[Filipo la 4-a]] en Parizo; sed ĉiam la reĝaj intrigoj sukcesis malhelpi tion.
Fine la papo tamen permesis, ke la reĝo aliru diocezan tribunalon kontraŭ la templanoj: dume la templanoj estis juĝataj de la juĝistoj de la pariza dioceza tribunalo, kiu, urĝita de la reĝo, konsentis al ties celoj. Tiam la papo elmetis dokumenton per kiu, kvankam sekrete, li sciigis, ke la templanoj reale ne estis kulpaj. La kondamno kaj ekzekuto estis do tuta intrigo de Filipo la 4-a kaj ne de la papo aŭ de la eklezio, kontraŭe al tio, kion komuna kliŝo ofte onidirigas.
== Bibliografio==
La historio de la templanoj estas la "centra fadeno" tra la novelo "Il pendolo de Foucault" (la pendolo de Foucault) de [[Umberto Eco]].
==Notoj kaj referencoj==
[[Referencoj]]
==Vidu ankaŭ==
| |||