Kratilo (filozofo): Malsamoj inter versioj

'''Kratilo,''' antikvgrekeen [[antikva greka]] Κρατύλος ''(Kratilos),'', latineen [[latina]] ''Cratilus'', estas la nomo de greka [[filozofo]] de la 5-a jarcento aka.K., membro de filozofia fluotendenco de [[Heraklito]], kiu ofertis okazon al Platono por tiel titoli unu el siaj dialogoj.

Pri la personulopersono Kratilo nioni konas datojndatenojn nek rilate naskiĝon nek de rilate morton. La Platonaplatona dialogo (440 aKa.K. ĉirkaŭĉirkaŭe) lin prezentas kiel pli juna ol Sokrato, lia interdialoganto; en la [[Metafiziko (Aristotelo)|Metafiziko]] ( I, 6), Platono estis lia, doktrine, disĉiplo antaŭ tiatio fariĝi ĉe Sokrato. La famo de Kratilo devenas precipe el la honoro al li atribuita per la dialogo de Platono.

Kiel [[Heraklito]], li pensis ke, ĉiuj senseblaj estaĵoj senĉese ŝanĝiĝas, kaj ke, do, eblas neniu [[scio]] (aŭ [[scienco]]) (en Matafiziko''Metafiziko'' de Aristotelo, A, VI, 987 a 29): oni ne povas diri ion veraveran pri io ŝanĝanta. Lia teorio estis taksata ekstrema de Aristotelo kiu sciigas ke, Kratilo riproĉadis al Heraklito pri jeno: Heraklito diris ke, ne eblas sin lavi dufojojn en la sama akvo, dum eblas eĉ ne unufojon sin lavi en la sama akvo ĉar ĝi ŝanĝiĝas dum la sinlavo mem! Tiu teorio alpuŝis ĝispunkte ke Kratilo, laŭ ebla ironiaĵo de Aristotelo, "ne plu parolis sed limiĝis al gestoj per fingroj”