Dejaniro: Malsamoj inter versioj

== Genealogio kaj edziniĝo al Heraklo ==

Dejaniro estis filino de [[Alteo]] kaj [[Dionizo]] aŭ [[Eneo (mitologio)|Eneo]], reĝo de [[Kalidono]] konata kiel la vin-homo, kvankam tiam li jam estis malsovaĝita<ref name="Apo">[[Apolodoro (verkisto)|Apolodoro]]. ''Mitologia biblioteko'', 1.8.1.</ref><ref>[[Higeno]]. ''Fabloj'', 31.33.</ref>. Kiam ŝia frato [[Meleagro (mitologio)|Meleagro]] forpasis, ĉiuj el siaj fratinoj funebris lian morton ĉe la tombejo. [[Artemiso]] ĝenis pro tio, kaj transformigis ilin en birdojn. Nur Dejaniro kaj [[Gorgo]] sukcesis konservi ilian homan korpon, danke al la ĝustatempa interveno de Dionizo<ref>[[Antonino Liberalis]]. ''Metamorfozoj'', 2.</ref>. Tio pravigis la onidiron pri ke tiu dio estis la vera patro de la princino.

 

Ŝia patro promesis edzinigi ŝin al timinda [[oceanido|rivera-dio]] [[Aĥeloo]]. Tamen, Dejaniro ne estis milda princino, laŭ Apolodoro «ŝi eĉ veturis per sia propra ĉaro kaj praktikis la militan arton»<ref name="Apo" />, do ŝi tute rifuzis esti subpremita de tiu pova svatiĝanto, kiu kapablis transformiĝi en serpenton aŭ taŭron. Heraklo, la plej elstara heroo en la mita rakontaro, promesis al la animo de Meleagro edziĝi al lia fratino, do pro tio luktis kontraŭ Aĥeloo pro la rajto edziĝi al ŝi. Post eksterordinara batalo, dum kiu la oceanido adoptis diversajn formojn, Heraklo profitis ke li iĝis taŭro por preni lin per liaj kornoj kaj surterigi lin, rompante tiel unu el la kornoj. La [[najadoj]] kreis per ĝi la faman [[korno de abundo|kornon de abundo]], kiun Heraklo donacis al Eneo por konvinki lin akcepti la geedziĝon<ref>[[Strabo]], 10.2.19.</ref>.

* [[Onipo]]

|}

 

== Morto de Heraklo ==