Krucmilitoj: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Iketsi (diskuto | kontribuoj) e →Literaturo: etaj korektoj, anstataŭigis: deŭ → deux |
Iketsi (diskuto | kontribuoj) e nordeŭropo |
||
Linio 199:
* Ludovico Gatto, Le Crociate, Newton, 1994.ISBN 88-7983-653-6.
* Rodney Stark [http://it.wikipedia.org/wiki/], Gli eserciti di Dio. Le vere ragioni delle crociate, Lindau, 2010, p. 365. (La sociologo liveras historion dokumentitan sur fontoj ankaŭ islamaj. Prezentiĝas ekvilibra rakonto kiu eksplikas kiel la krucmilitoj naskiĝis por reagi al la islama agresemo, kiu estis jam eliminita diversajn kristanajn komunumojn. Duabate, la libro montras kiel la islama agreso kontraŭ kristanoj ne naskiĝis sekve de la krucmilitoj, sed komence de la pasinta jarcento, okaze de la relanĉo de fondamentalismo kaj de radikala [[islamo]] antaŭ la eŭropa koloniismo).
* Christopher Thyerman, ''Le guerre di Dio. Nuova storia delle crociate,'' (dall'inglese), Einaudi 2012, ISBN 978-88-06-20261-3.<ref>Laŭ Christopher Tyerman, (kiu instruas Historion pri Mezepoko en la Harrow School, en Middlesex (Usono), kaj estas ankaŭ aŭtoro de la volumo ''England and the Crusades, la invento de la krucmilitoj'' kaj de nombraj artikoloj pri tiu temo), pri “Krucmilitoj” dekomence interesiĝis kronikistoj, sekve alvenis la erudiciaj eldonistoj de fontoj, kiel Bongars; poste la elegantaj barokaj apologetistoj celantaj glorigi kristanismon de la “kristanega” [[Suno-reĝo]]. Krucmiliton – jam konsideratan tamen militon inspiritan kaj gviditan de fanatismo kaj sentolero - alproprigis al si la enciklopediistoj kaj [[Voltaire]]; kaj invadis la romantika reago kun la granda historio de Mlchaud. Inter la sennombraj provoj nun tiu lia: prezenti la “krucmilitan problemon” en ĝia tuteco: ne nur en ĝia tradicia sinsekvo de ekspedicioj al la [[Sankta Lando]] dum la [[13-a jarcento|13-a kaj 14-a jarcentoj]], sed ankaŭ en ĝiaj sennombraj variaĵoj (ne “degeneroj”). de la peninsulo hispana al
== Notoj ==
| |||