Kaspar Friedrich Lossius: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Giorno2 (diskuto | kontribuoj) |
Giorno2 (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 2:
== Vivo ==
Lossius originas el teologiista familio kun [[Bohemio (lando)|bohemaj]] praŭloj apartenintaj al la [[Husmovado]] kaj estis la kuzo de la filozofo [[Johann Christian Lossius]]. Kvazaŭ la kompleta kariero de Lossius pasis en Erfurto.
Li studis ekde 1770 en la [[Universitato de Erfurto]] teologion ĉe [[Christoph Martin Wieland]], sia kuzo [[Johann Christian Lossius]], Grant, Froriep kaj Schellenberg, poste en 1773-73 en la ne tro malsproksima [[Friedrich-Schiller-Universitato Jena|Universitato de Jena]] ĉe Danovius, Faber kaj Hellbauer, kiuj sukcesis entuziasmigi lin pri demandoj teologiaj. La finstudoj okazis denove en Erfurto. Ekde 1774 li estis instruisto ĉe la Barfüßer-lernejo kaj la Prediger-lernejo (1779). ekde 1781 li transprenis la oficon de [[Christian Gotthilf Salzmann]] kiel diakono de la [[Preĝejo Sankta Andreo (Erfurt)|Andreo-komunumo]]. Salzmann estis vokita al la [[Philanthropinum]] al [[Dessau]]. Ĉe li Lossius jam plurajn jarojn estis profesie plukleriĝinta. De 1785 ĝismorte Lossius estis diakono ĉe la [[Dominikana preĝejo (Erfurt)|Dominikana kirko]]. En 1784 li edzinigis Rosalie, filino de la urbokonsiliano Welz kaj fratino de la eldonisto [[Justus Perthes]] el [[Gotha]]. Perthes krome kuraĝigis Lossius publikigi diversajn verkojn, i.a. facile legablan prilaboron de la [[Marteno Lutero|Lutera]] [[kateĥismo]] por neteologoj (1793) aŭ kantolibro por Erfurto kune kun pastoro Gebhard (1796). Libro pri la erfurta eklezihistorio dum Reformacio (1797: ''Erfurtische Kirchengeschichte in der Zeit der Reformation'') malpli furoris.
En februaro de 1806 naskiĝis filino kaj samjare en somero mortis la dua filino pro skarlatino; la restintajn kiel ankaŭ la edzinon li devis flegi sole. En oktobro devis esti ceditaj ĉambroj al prusaj trupoj kaj baldaŭ poste venis la francoj kiuj okupis la Dominikanan kirkon kaj dezertigis ĝin ĝis sia retiriĝo en 1808. Dum la [[Kongreso erfurta]] loĝis en la paroĥestra domo francaj aktoroj. En 1809 Lossis elektitis membro de la Supera lernejo-komisio. En 1810 li iĝis Super lernejkonsilisto sed vundis sin la saman jaron dum falo el kaleŝo. Pro instigo de von Resch li iĝis estro de supera lernejo por knabinoj sed atakitis kune kun la instruisto Suppeck publike per mokpamfleto. Lia ununura filo Karl mortis en 1880 estante pastoro en la Kirko Sankta Kiliano en Erfurt-Gispersleben.
== Graveco ==
| |||