Oraj kornoj: Malsamoj inter versioj

La oraj kornoj famiĝis ĉefe pro ilia 1802-a perdiĝo. Tiu ĉi okazaĵo donis inspiron kaj nomon al la eble plej fama poemo en la [[dana lingvo]] - "Guldhornene" de [[Adam Oehlenschläger]]. La poemon li skribis tuj post la ŝteliĝo de la kornoj. Kuriozaĵo estas ke Oehlenschläger tiam fakte loĝis en la sama kvartalo kiel Heidenreich, kiu ŝtelis kaj forfandis la kornojn. Perdiĝinte la oraj kornoj iĝis simbolo de la "glora pasinteco de Danio", helpe de la poemo de Oehleschläger. Ilin reklamcele uzis pluraj grupoj, inter tiuj [[feminismo|feministoj]] komence de la [[20-a jarcento]], kaj la [[nazio]]j.

 

La longan kornon trovis knabino Kirsten Svendsdatter la [[20-a de julio|20-an de julio]] [[1639]], kaj la mallongan bienetisto Erich Lassen la [[21-a de aprilo|21-an de aprilo]] [[1734]]. Ambaŭ kornoj trovitis en [[kampo]] ĉe [[Gallehus]], proksime de [[Møgeltønder]] en [[Sud-Jutlando]].

 

Kirsten leterskribis al la reĝo kaj rericevis [[jupo]]n kiel salajron, dum Erich liveris la mallongan kornon al la grafo de [[Schackenborg]], kiu siavice pluliveris la ĝin al la reĝo kaj ricevis 200 ''[[rigsdaler]]'' (tiamaj moneroj) rekompence. La kornojn tiele ekposedis la reĝa familio, kaj ili estis konservataj en la [[Dana Reĝa Artoĉambro]] en [[Christiansborg]] (kie nun troviĝas la [[Dana Ŝtata Arkivejo]]).

 

[[Dosiero:Guldhorn worm.jpg|eta|dekstra|300px|<small>Desegno de Ole Worm de la plej longa [[korno]], [[1641]].</small>]]

[[Dosiero:Guldhorn stort.jpg|eta|dekstra|300px|<small>La longa korno trovita en [[1639]]</small>]]

La longan kornon donis [[Kristiano la 4-a (Danio)|Kristiano la 4-a]] al sia filo princo Christian, kiu uzis ĝin kiel [[trinkkorno]]n. Ĝi longis 75,8 centimetrojn je la plejlonga kurbo, kaj la diametro de la malpinta truo estis 10,4&nbsp;cm, la pezo de la korno 3,2 kilogramoj.

Bedaŭrinde li tiam antaŭlonge fandis la orajn kornojn en sia propra kuirejo. La oron li poste uzis por produkti [[juvelo]]jn, ŝuajn fermilojn kaj falsajn pagodojn. Heidenreich estis kondamnita pro ŝtelo la [[10-a de julio|10-an de julio]], kaj li poste restis en [[pundomo]] ĝis [[1840]]. 4 jarojn poste li mortis. La aĉetintoj de la korna oro redonis la oron, post kiam oni refandis ĝin en la [[Reĝa Dana Monerejo]]. Tiel la orkorna oro fine malaperis - entute 7,5 kiloj. Eble resteto da tiu oro tamen konserviĝas en paro da [[orelringo]]j, kiujn Heidenreich donacis al sia najbaro. Tiuj orelringoj hodiaŭ troveblas en muzeo en [[Ringe]] en insulo [[Fyn]].

 

Post la ŝtelo oni faris kopiojn de la du kornoj laŭ desegnoj kaj memoroj de atestantoj. En la [[1980-oj]] oni faris novajn kopiojn. En la nova eldono la kornoj iomete vinditas, eble pli simile al la originaloj. Ambaŭ paroj kopiaj hodiaŭ montratas en la [[Dana Nacia Muzeo]].

 

 

{{leginda}}

 

[[Kategorio:Juveloj]]