Historio de kristanismo: Malsamoj inter versioj

Kontraŭe al la frua mezepoko, kiu estis kontenta kun tradicio kaj evoluo de teologio de Skribo en spirito de patristiko, la [[12-a jarcento|12-a]] kaj la [[13-a jarcento]] alportis pli grandan diferencigon de teologia pensado kaj pripensado de tradiciaj ekkonoj. Centro de la scienca laboro transŝoviĝis el [[monaĥejo]]j en nove estiĝantajn [[universitato]]jn. Kiel patro de [[skolastikismo]] estas konsiderata sankta [[Anselmo de Canterbury]] († [[1109]]), kiu klopodis racionale submeti la kredon (''fides quaerens intellectum''). La plej signifa teologo de la frua skolastikismo estis [[Abelardo|Petro Abélard]] ([[1072]] - [[1142]]), uzanta [[dialektiko|dialektike]]-kritikan metodon. Kamaldula monaĥo [[Decretum Gratiani|Gratiano]] († [[1158]]) el [[Bologna]] tiutempe amasigas unuafoje disigitajn ekleziajn normojn en kolektaĵon ''Concordantia discordantium canonum'' konata kiel ''[[Decretum Gratiani|]]''Decretum Gratiani'']], kiujn kreis en reguligita kaj plenigita aspekto bazon por katolika eklezio ĝis la jaro [[1917]], kiam estis anstataŭigita per [[Kodekso de kanonika rajto]]. Aŭtoro de plena [[dogmo|dogma]] lernolibro estas pariza [[majstro]] kaj episkopo [[Petro Lombarda|Petro Lombardo]] († [[1160]]), kies kvar librojn de ''Sentencoj''oni uzis kiel bazo de instruado de teologio dum la tuta mezepoko ĝis [[reformacio]].