Palearktiso: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
ujo->io
Linio 4:
La '''palearktiso''' <ref> Tute ne temas pri [[Arkto|arkta]] regiono, nek pri iu "malnova arkto" ĉar la ekozono enhavas ankaŭ vastegajn mezvarmajn, mediteraneajn kaj dezertajn partojn; tial laŭvorta traduko estas erariga kaj senenhava; la Esperanta nomo, senpere derivata de la 19-a jarcenta scienca-latina nomo ''Palaearctis'' estas laŭfundamenta (15-a regulo : La tiel nomataj vortoj fremdaj, t.e. tiuj, kiujn la plimulto de la lingvoj prenis el unu fonto, estas uzataj en la lingvo Esperanto sen ŝanĝo, ricevante nur la ortografion de tiu ĉi lingvo) kaj ne kreas konfuzojn pri ties signifo. Tio kio jam estas internacia inter fakuloj, restu evidente prefere tiele. <!--En neniu alia lingvo oni estas tradukinta la terminon laŭvorte.--> </ref> aŭ '''palearktisa ekozono''' estas unu el la ok [[ekozono]]j aŭ [[biogeografio|biogeografiaj]] regnoj de la [[Tero|tersupra]]ĵo. Ĝi esence korespondas al la [[ekoregiono]]j de la [[Tero|tersupra]]ĵoj de [[Eŭropo]], de la nordo de [[Azio]] (ĝis la nordo de [[Himalajo]]), de [[Afriko]] [[Nordo|norde]] de [[Saharo]], kaj de eta parto de [[Meza Oriento]].
 
El fizika vidpunkto, ĝi estas [[ekozono]] de vastega [[areo]], sed relative malmulte varia, ĉar [[Klimato|klimate]] esence modera aŭ malvarma. Ĝi neniun regionon klimate [[Tropiko|tropikan]] entenas, sed certaj partoj estas aridaj, kiel [[GrekujoGrekio]], la sudo de [[HispanujoHispanio]] aŭ [[Sicilio]] <ref> Da Lage, Antoine & Georges Métailié e.a. 2000 : Dictionnaire de biogéographie végétale, CNRS Éditions, Paris, 580 p., p. 382, ISBN 2-271-05816-3 {{fr}} <br>
Paléarctique (adj.)
1) Dans la nomenclature d’Alfred Russel Wallace, qualifie le territoire biogéographique correspondant à l’Europe et à l'Azie ( hormis les péninsules arabique, indienne et indochinoise et l'archipel malais). 2) Se dit de la flore ou de faune ou plus particulièrement d’un taxon present dans toute cette partie du globe ou qui en est originaire. 3) Dans une flore donnée, se dit de l’élément constitué par de tels taxons. 4) Se dit de l’aire de tels taxons.
Linio 14:
 
== Ĉefaj ekologiaj partoj ==
[[Dosiero:Grib skov.jpg|eta|left|220px|Mezvarma miksita [[arbaro]] en [[DanujoDanio]]]]
Laŭ la [[tipologio]] de la [[Monda Natur-Fonduso]] (WWF), ekozonoj estas subdividataj kaj [[Biomo|biome]] kaj [[Ekoprovinco|ekoprovince]]. Ekoprovincoj (aŭ biolandoj) estas teritorioj biogeografiaj pli malvastaj ol ekozono kaj ili ampleksas unu aŭ plurajn [[ekoregiono]]jn. Por la palearktiso, oni havas:
 
=== Eŭropa-siberia ekoprovinco ===
Tiu ĉi boreala kaj mezvarma ekoprovinco konstituas la plej grandan surfacon de la ekozono. Ĝi etendiĝas ekde [[tundro]] en la plej nordaj ekstremaĵoj de [[RusujoRusio]] kaj [[SkandinavujoSkandinavio]] ĝis la vasta [[tajgo]], la borealaj pingloarbaroj kiuj trairas la kontinenton. Sude de la tajgo estas zono de [[mezvarmaj foliaj kaj miksaj arbaroj]] kaj [[mezvarmaj koniferarbaroj]]. Tiu vasta ekoprovinco estas karakterizita de multaj komunaj plantaj kaj bestaj specioj, kaj montras multajn afinecojn kun la mezvarmaj kaj borealaj ekoprovincoj el la nearktisa ekozono. Ofte [[Eŭrazio]] kaj [[Nordameriko]] estis ligitaj per la [[Beringio|Beringa terponto]] kaj havis tre similajn [[Mamuloj|mamulajn]] kaj [[Birdoj|birdajn]] faŭnojn kun multaj eŭraziaj specioj, kiuj moviĝis en Nordamerikon, kaj pli malmultaj nordamerikaj specioj, kiuj moviĝis inversen. Multaj [[Zoologio|zoologoj]] konsideras la palearktisan kaj la nearktisan ekozonojn kiel unu ekozonon, nome la holarktisan ekozonon aŭ holarktison. Ambaŭ ankaŭ havas komunajn plantspeciojn, kiujn la [[Botaniko|botanikistoj]] nomas la Arkt-[[Terciaro|Terciara]] Geoflaŭro.
=== Mediteranea ekoprovinco ===
[[Dosiero:Sant-Llorenc-vegetacio-caracteristica.jpg|eta|[[Mediteraneo|Mediteranea]] [[arbaro]] en [[HispanujoHispanio]]]]
La teritorioj kiuj borderas la [[Mediteranea maro|Mediteranean Maron]] en [[Sud-Eŭropo]], [[Nordafriko]] kaj [[Okcidenta Azio]] gastigas la mediteraneajn ekoregionojn kiuj kune konstituas la plej grandan kaj la plej diversan mediteranean areon de la mondo, kun ĝenerale mildaj, pluvaj vintroj kaj varmegaj, sekaj someroj. La [[mozaiko]] de la [[mediteraneaj arbaroj, duonarbaroj kaj arbustaroj]] gastigas 13 000 [[Endemio|endemiajn]] speciojn. La [[Mediteranea regiono|mediteranea ekoprovinco]] ankaŭ estas inter la plej endanĝerigitaj biogeografiaj teritorioj; nur 4 % de la origina [[vegetaĵaro]] de ĝi postrestas, kaj homaj aktivecoj, inkluzive de tropaŝtiĝo, [[senarbarigo]], kaj transformado de teroj por paŝtejo, [[agrikulturo]] aŭ urbanizado, estas degradintaj multon de la ekoprovinco. Antaŭe tiu ĉi plejofte estis kovrita de arbaroj kaj [[duonarbaro]]j, sed intensa homa uzado estis reduktinta multon de ĝi al [[Kserofito|kserofitaj]] arbedaroj, [[arbustaro]]j kaj [[Makiso (vegetaĵejo)|makisoj]], konataj laŭ diversaj lokaj nomoj. La [[organizo]] [[Naturprotekto Internacie]] estas indikinta la Mediteranean basenon kiel unu el la [[biodiverseco-riĉaĵejo]]j de la mondo.
 
Linio 29:
 
=== Okcident- kaj mez-azia ekoprovinco ===
[[Dosiero:Кар обл1.JPG|eta|220px|[[Stepo]] en [[KazaĥujoKazaĥio]]]]
La [[Kaŭkazio|kaŭkaziaj]] [[montaro]]j, kiuj etendiĝas inter la [[Nigra Maro|Nigra]] kaj la [[Kaspia Maro]]j, estas eksterordinare riĉa miksaĵo de [[Koniferarbaro|konifer-]], foliaj, kaj miksaj arbaroj, kaj inkluzivas ekzemple la ekoregionon de la [[foliarbaroj apud Nigra Maro kaj de Kolĉido]].
 
Linio 35:
 
=== Orientazia ekoprovinco ===
[[ĈinujoĈinio]], [[JapanujoJapanio]] kaj [[KoreujoKoreio]] estas pli humidaj kaj klimate moderaj ol apudaj [[Siberio]] kaj Mez-Azio, kaj gastigas riĉajn konifer-, foli-, kaj miksajn arbarojn, kiuj nuntempe plejofte estas limigitaj al montaraj areoj, ĉar la dense loĝataj malaltaĵaroj kaj [[Akvokolekta areo|riverbasenoj]] estas transformitaj al intensaj agrikultura kaj urbaniza uzadoj. [[Orientazio]] ne multe estis influita de la glaciiĝo dum la [[glaciepoko]]j, kaj konservis 96 pocentojn de la [[Plioceno|pliocenaj]] arbaj [[genro]]j, dum Eŭropo konservis nur 27 pocentojn. En la [[Subtropiko|subtropikaj]] sudaj partoj de ĈinujoĈinio kaj JapanujoJapanio, la palearktaj mezvarmaj arbaroj transiras al subtropikaj kaj [[Tropiko|tropikaj]] arbaroj de la orientalisa ekozono, kreiante riĉan kaj diversan miksaĝon de plantaj kaj bestaj specioj. La montaroj de sudorienta ĈinujoĈinio ankaŭ estas signitaj kiel biodiverseco-riĉaĵejo. En [[Sud-Orienta Azio|Sud-orientazio]], altaj [[Montara sistemo|montaraj sistemoj]] konstituas elstaraĵojn de palearktisa flaŭro kaj faŭno en norda [[HindoĉinujoHindoĉinio]] kaj suda ĈinujoĈinio. Izolitaj malgrandaj antaŭpostenoj troviĝas tiel fore suden kiel centra [[Birmo]] (sur Nat Ma Tuang, 3 050 m), plejnorda [[VjetnamujoVjetnamio]] (sur [[Phan Xi Păng]], 3 140 m) kaj la altaj montaroj de [[Tajvano]].
 
== Dolĉakvo-ekoregionoj ==
La ekozono ankaŭ ampleksas plurajn gravajn dolĉakvo-ekoregionojn, inkluzive de la tre disvolviĝitaj riveroj de Eŭropo, de la riveroj de RusujoRusio, kiuj enfluas en [[Arkta Oceano|Arktan Oceanon]], en [[Balta Maro|Baltan Maron]], en [[Nigra Maro|Nigran Maron]], en [[Kaspio]]n, kaj en siberian [[Bajkalo]]n, la plej maljuna kaj plej profunda lago de la tero. Ĝi entenas la praan japanan [[Lago Biŭa|Lagon Biŭon]], unu el la dolĉakvo-ekoregionoj laŭ la tipologio de la Monda Natur-Fonduso.
 
== Faŭno kaj flaŭro ==