Mekitarista kongregacio: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Rdelre (diskuto | kontribuoj) |
Rdelre (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 31:
Sekvante la ekzemplon de ĝia fondisto, la mekitarista ordeno distingiĝis en la laboro de malkovro, studo, traduko kaj publikigo de antikvaj armenaj skriboj, traduko al la armena lingvo de gravaj doumnentoj kaj verkoj de la klasika epopo kaj de tiu kristana. La laboro el tiu antikva lingvo ebligis la knon de grava kaj riĉa literaturo.
La monaĥa komunumo, tamen, estis skuita de peza ena konflikto kiu fariĝis disigon en [[1772]]: parto de la monaĥoj restis en Venecio, dum la ceteraj translokiĝis al [[Triesto]], kie ili ekĝuis je simpatio de lokanoj kaj de la aŭstraj aŭtoritatoj; sekve tiuj ĉi trovis eĉ pli taŭgan loĝadon en [[Vieno]] kie ankorax hodiaŭ ili efike produktas.<ref name=MTo>{{Citaĵo el la reto|url=http://www.mekhitariantoronto.org/history2.htm|titolo=Mekhitarian Congregation of Venice|lingvo=en|eldoninto=Mekhitarian Alumni Association - Toronto|alirdato=2016-05-02}}</ref> La du branĉoj de la ordeno rekreis la motivojn de la kuna laboro kaj fakte kunigite kunlaboras.
En [[2000]] la du braĉoj retrovis ankaŭ la motivojn de la reunuiĝo kaj
En [[2002]], la ordeno nombris 10 monaĥejojn kaj 35 religiuloj el kiuj 28 estas [[presbitero]]j.<ref>''Annuario pontificio per l'anno 2007'', [[Libreria editrice vaticana]], [[Città del Vaticano]], [[2007]]. p. 1458. ISBN 978-88-209-7908-9.</ref> == Notoj kaj Bibliografio ==
| |||