La Zamenhofa Esperanto: Malsamoj inter versioj

{{Citaĵo|...Ĉiuj Esperantistoj, kiuj ŝatas bone uzi la participojn en nia lingvo, vere ĝuos legante la precizigajn studojn, eseojn, de niaj eminentaj [[Esperantologio|Esperantologoj]] pri la Esperanta [[konjugacio]], kaj miros ke Zamenhof tiel tiel trafe solvis plej subtilajn problemojn de la [[lingvistiko]]. <br> La ''Simpozio pri -ata/-ita de Esperanto'' estas vera lumigilo pri nuancoj de la verba gramatiko. En Prologo de J. Régulo Perez estas elstarigita la punkto de danĝero; en letero al Kalocsay, C.E.R. Bumy pritraktas la sencon de l' [[prezenco]]; Stefano la Colla, rimarkigas kelkajn notojn pri -ata -ita; en letero al [[William Edward Collinson|Collinson]], Kálmán Kalocsay klarigas la signifojn de plenumiĝo kaj plenumiteco; en letero al [[Teo Jung|Jung]], Ivo Lapenna evidentigas la logikan sistemon de participoj laŭ la Zamenhofa [[Fundamento de Esperanto|Fundamento]]; de Tomáš Pumpr estas Interludo kaj ĉu Esperanto sen aspektoj; japana opinio de Teruo Mikami pri la -ata -ta problemo; de Raymond Schwartz : serioza studo "sen [[mistiko]] kontraŭ [[mistifiko]]"; de Gaston Wainghien; "kvazaŭ por fini..."; de D.B. Gregor : -ata -ita sen larmoj; de Juan Régulo Perez : "Ni fosu nian sulkon", kaj de Ernesto Sonnenfeld : Ĉu "kompleksaj" verboformoj?" |marto 1962, [[Delfí Dalmau]], [[Esperanto (revuo)|Esperanto]], 676 (3), paĝo 50}}