Rondodanco: Malsamoj inter versioj

Schnitzler uzas kiel principon la strukturon de la [[rondodanco]], dum kiu unu figuro tuŝas la manon de nova figuro por la sekva sceno. La aŭtoro priskribas la situacion antaŭ kaj post la [[koito]], la sekskuniĝo ne montriĝas, ĝi estas nur aludata en la teksto per strekoj. Post ĉiu sceno unu partnero interŝanĝiĝas kaj samtempe la socia pozicio altiĝas, de la [[prostituitino]] kaj la [[soldato]] al la ĉambristino tra la [[fraŭlo]], [[edzino]], [[edzo]] kaj dolĉa knabino<ref>Dolĉa knabino (süßes Mädel) estasestis antaŭurba amatino de juna sinjoro el pli alta socia rango loĝanta en la urbocentro de Vieno dum la [[Fin de siècle]].</ref> ĝis la [[poeto]], la [[aktorino]] kaj la [[grafo]], kiu fine renkontas la ĉiesulinon kaj tiel fermas la "rondon".