Post paŭzo, la cetero de la krucarmeo marŝis Jerusalemen, urbo intertempe kaptita de la [[Fatimidoj]] de [[Egiptujo]]. Dum longdaŭra sieĝo en kiu la krucmilitistoj verŝajne suferis pli ol la urbanoj (15, 000 soldatoj malsatmortis je [[8a de julio]]), Jerusalemo estis kaptita la [[15-a de julio|15an de julio]] [[1099]]. La krucmilitistoj masakris la tutan popolon, islamanan kaj judan, inkluzive de viroj, virinoj kaj geinfanoj. La judoj bruliĝis en sia [[sinagogo]] kien ili fuĝis; la islamanojn oni buĉis el la al-Aksa [[moskeo]], kaj laŭ iuj raportoj, la sango fluis al oniaj maleoloj. En la tagoj post la masakro, Godfrey fariĝis Protektanto de la Sankta Tombejo, rifuzinte nomiĝi [[reĝo]] en la urbo kie mortis [[Jesuo|Kristo]]. En la lasta ago de la Krucmilito, li estris armeon venkantan fatimidan armeon ĉe [[Askalono]]. Godfrey mortis [[julio]]n de [[1100]], kaj lia frato [[Baŭdojno de Edeso]] posteis, prenante por si la titolon "Reĝo de Jerusalemo". Baŭdojno kaj liaj posteuloj [[Baŭdojno la II-a]] (m. [[1131]]) kaj Fulko (m. [[1143]]), pligrandigis la terenon de la reĝlando per sukcesa militado.
