Alberto la Urso: Malsamoj inter versioj

Lotaro alianciĝis en 1138 al la nove elektita [[ŝtaŭfoj|ŝtaŭfa]] imperiestro [[Konrado la 3-a (Sankta Romia Imperio)|Konrado la 3-a]] kaj ricevis, post la proskribo de [[Henriko la Fiera]], Saksion. Sed tio ne daŭris longe; Alberto eĉ devis forlasi sian hereditajn teritoriojn fuĝante al Konrado. Post la Packontrakto de [[Frankfurto ĉe Majno]] (1142) li rezignis pri la Duklando Saksio gajninte Nordan Markion kiel rekte al la imperiestro submetitan regionon kaj krome la postenon de ĉefĉambristo. Sekve Alberto antaŭenpuŝis sukcese la setlojn en la eksaj slavaj teritorioj helpe de [[Nederlandanoj]]. En 1147 li faris veran "krucmiliteton" kontraukontraŭ la slavoj. Kiam mortis Przybysław Henryk li eknomiĝis ''Margrafo de Brandenburgio''. Post kverelo (1150–52) kun [[Henriko la Leono]] li akiris [[Plötzkau]], en 1157 li venkis ribelojn grupiĝintaj ĉirkaŭ Jaczos, parenco de Przybysław Henryk. Tiam Alberto reinstalis la episkoplandojn Havelberg kaj Brandenburg kaj enkondukis ĉe si la ordenon de la [[premonstratoj]] por certigi la kristanigojn. Li konstruis novajn urbojn kaj helpis al enmigrademuloj veni enlanden. Antaŭ la imperiestro li restis relative memstara. Li novorganizis la landon dividante ĝin en [[vokto|voktejojn]] kaj liaj oficistoj administris laŭ germanaj leĝoj kaj kutimoj. Tiamaniere iam slavaj teritorioj rapide germaniĝis.