Banderanoj: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto |
Goren (diskuto | kontribuoj) eNeniu resumo de redakto |
||
Linio 1:
'''Banderanoj'''
La termino mem, tamen, estas ofte fuŝe uzata por membroj de tre diversaj ukrainaj grupoj, ne ĉiam eĉ nur ukrainaj naciistaj organizaĵoj. Oni uzas ĝin tiamaniere plej kutime por marki iun grupon faŝista kaj genocidema kaj tiel pravigi persekutojn kontraŭ ĝi. Ekzemple, [[Komunismo|komunista]] [[propagando]] en [[Sovetunio]] uzis la terminon por difini partoprenantojn de ĉiuj ukrainaj sendependecaj organizaĵoj, kaj naciistaj kaj internaciistaj, kaj ĝenerale ĉiujn ukrainojn kiuj partoprenis en kontraŭkomunista agado. Same, propagandistoj de nuna [[Rusio]] ofte markas per tiu ĉi vorto la ukrainojn kiuj partoprenis kaj subtenis la [[Revolucio de digno|Revolucion de digno]] en [[2014]], membrojn kaj subtenantojn de la registaro de [[Petro Poroŝenko]] kaj ĉiujn, kiuj oponas la kreitajn kaj subtenatajn de Rusio neagnoskitajn [[Popola Respubliko de Donecko|Doneckan]] kaj [[Popola Respubliko de Luhansko|Luhanskan]] "popolajn respublikojn".
==Banderanoj en Ĉeĥoslovakio==
Per la nomo '''banderanoj''' (nomitaj laŭ sia gvidanto [[Stepan Bandera]]) estis erare markitaj grupoj da homoj, kiuj fine de la [[dua mondmilito]] kreiĝis el [[Ukraina Ribela Armeo|URA]] ([[Ukraina Ribela Armeo]]). Ili estiĝis en [[Pollando]] kiel armigita konsistero de [[Organizaĵo de Ukrainaj Naciistoj|OUN]] ([[Organizaĵo de Ukrainaj Naciistoj]]), sed ankaŭ ili rekrutiĝis ekzemple el anoj de [[SS (organizaĵo)|SS]] [[divizio Galizien]] kaj pluaj partoprenintoj de la [[milito]] flanke de [[Adolf Hitler|hitlera]] [[Germanio]]. Banderanoj ne estis [[armeo]] en ĝusta senco de la vorto, eĉ kiam ili tre klopodis pri tio. Post la milito ankaŭ eĉ tial, por ke ili akiru [[statuto]]n de almenaŭ militaj [[militkaptito]]j. Sed pro siaj armilaro kaj spertoj pri [[batalo]]j ili prezentis en la teritorio, tra kiu ili moviĝis post la milito, precipe en la jaroj [[1945]]—[[1947]], grandan danĝeron.
En la teritorio de tiama [[Ĉeĥoslovakio]] taĉmentoj de banderanoj komenciĝis penetri jam de somero de 1945. Tiam precipe en [[Slovakio|slovakajn]] montarojn, solejojn kaj vilaĝojn. Nur dum aŭtuno dum ilia rabado de orient-[[Slovakio|slovakaj]] vilaĝoj (ekzemple [[Nová Sedlica|Novosedlice]], [[Zboj]], [[Ulič]], [[Kolbasov]]) fariĝis viktimoj dek ok [[homo]]j. Banderanoj rabis precipe [[nutraĵo]]jn, [[brutaro]]n, vestaron kaj [[medikamento]]jn. Kontraŭ taĉmentoj, nomataj ekzemple [[Iroň]], [[Karmeluk]], [[Sokil]], [[Peryh]] kaj [[Browsko]] fine alvenis kvar armeaj [[bataliono|batalionoj]], kiuj komune kun [[polico]] kaj financa [[gardistaro]] forpuŝis ilin reen en Pollandon, kie ankoraŭ operaciis da ili kelke da dekoj de miloj.
Ekde aprilo de sekvinta jaro banderanoj klopodis trapenetri tra pola [[landlimo]] denove, ĉifoje ankoraŭ pli profunden ĝis la slovaka enlando. Ili krom alia kunvokis kun armilo la tutajn vilaĝojn por kunvenoj, dum kiuj ili unuspire heroldis [[moto]]jn pri batalo por „Por Dio kaj por nacio, por komunikaĵo de d-ro [[Jozef Tiso|Tiso]]“. Devene ili kalkulis kun daŭrigo de batalo, kun rapida [[eksplodo]] de plua mondmilito kaj kun ŝanĝo de [[Eŭropo|eŭropa]] mapo. Sed politika situacio en la teritorioj, tra kiuj ili moviĝis, en la jaro 1947 roligis ilin en militajn frakasiĝintojn. En [[Pollando]] laŭvorte komencis bruli [[grundo]] sub iliaj [[piedo]]j. Ili havis por elekti nur malmulte da eblecoj de plua sorto — aŭ kapitulaci aŭ provi retiriĝi. Ĉefa celo estis en [[Bavario]]. Ĉi tie, en [[Munkeno]], havis sian sidlokon OUN, ĉi tie tiam restadis ankaŭ [[Stepan Bandera|Bandera]] mem. La plej nombraj grupoj (la t.n. sotni), kiuj antaŭenpaŝis tra [[Ĉeĥoslovakio|ĉeĥoslovaka teritorio]], nomiĝis [[Burlak]], [[Ĥromenko]] kaj [[Brodyĉ]].
| |||