Germana loĝantaro aperis en Rusio kaj Sovetunio per kelkaj manieroj. En la [[18-a jarcento]] estis vaste praktikata invitado al Rusio de eksterlandaj sciencistoj, militistoj, diplomatoj, artistoj kaj aliaj fakuloj, inter kiuj estis plurapluraj germanoj (kio ne estas mirinda, ĉar komence de [[Petro la 3-a (Rusio)|Petro la 3-a]] la reganta dinastio en Rusio estis germandevena). Idoj de tiuj transloĝiĝintoj ofte restadis en Rusio, sed plej ofte ne konservis la germanan lingvon kaj la germanan memkonscion. En la sama 18-a jarcento laŭ invito de la [[Katerino la 2-a (Rusio)|Katerino la Granda]] okazis granda transloĝiĝo de germanaj kamparanoj (t. n. koloniistoj) al la liberaj terenoj de suda [[Ĉevolgio]] kaj suda [[Ukrainio]]. Multaj el tiuj familioj restis en siaj regionoj dum pli ol jarcento kaj duono, konservante sian lingvon, religion (plej ofte [[luteranismo]]n) kaj nacian kulturon. Alia fonto de germana migrado estis la ĉebaltmaraj teritorioj, aligitaj al la [[Rusia Imperio]]: Estlando kaj Liflando. Krome, en la 1920-aj al la germana diasporo en Sovetunio aliĝis kelkaj germanaj komunistoj, kiuj ŝatis enmigri en la unua socialisman landon de la mondo.
Laŭ la datumoj de [[1913]], en Rusia Imperio estis 2.400.000 germanoj.
