Anaksandrido la 2-a
Anaksandrido la 2-a estis agiada reĝo de Sparto inter 560 a. K. kaj 524 a. K., patro de Leonidaso la 1-a kaj avo de Plejstarko (401 a. K. - 458 a. K.). Sub la gvidado de la eforo[1] Ĥilono, en oficejo dum la mezo de la 6-a jarcento a. K. Sparto finis sian sinsekvon de perfortaj konkeroj, kiel ekzemple en Mesenio, kaj adoptis por-Aĥean politikon bazitan sur diplomatio. Anaksandrido estis sukcedita de Kleomeno la 1-a.
| Anaksandrido la 2-a (570 a. K. - 524 a. K.) | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 Sparto konvinkis la ne-doriajn urbojn de Peloponezo ligi ĝian aliancon, kiu poste iĝis konata kiel la Peloponeza Ligo.
| |||||
| Persona informo | |||||
| Ἀναξανδρίδας Β΄ | |||||
| Naskiĝo | 507 en Sparto, Grekio | ||||
| Morto | 589 en Sparto, Grekio | ||||
| Religio | religio en Antikva Grekio vd | ||||
| Familio | |||||
| Dinastio | Agiads vd | ||||
| Patro | Leono de Sparto  vd
| ||||
| Infanoj | Cleombrotus (en)  , Kleomeno la 1-a, Leonidaso la 1-a, Dorieo (Sparto) vd
| ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | politikisto vd
| ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Biografio
redaktiAnaksandrido estis la filo de Leono, reĝo de Sparto (617 a. K. - 560 a. K.), kaj regis dum la unua duono de la 6-a jarcento, inter 590 a. K. kaj 560 a.K. Li apartenis al la Agiada Dinastio, unu el la du reĝaj dinastioj de Sparto (la alia estinte la Eŭripontidoj).
En ĉ. 560 a.K., Anaksandrido la 2-a, la nova Agiada reĝo de la spartanoj, venkis la Akadiana Tegeato[2] kaj devigis ilin agnoski la superecon de Sparto. Antaŭ la tempo kiam la lidia reĝo Krezo sendis sian ambasadoraron por formi aliancon kun "la plej potenca el la grekoj" (ĉirkaŭ 554 a.K.), la milito kun Tegeo, kiu dum la regadoj de antaŭaj spartanaj reĝoj iris kontraŭ ili, havis, sub Anaksandrido la 2-a kaj la spartana Euripontida reĝo Aristono, estis deciditaj en favoro de la spartanoj. Anaksandrido la 2-a kaj Aristono ankaŭ estis ĉefe respondecaj pri la subpremado de la tiranoj, kaj kun ili la establado de la spartana hegemonio.
Sub la gvidado de la eforo Ĥilono, en oficejo dum la mezo de la 6-a jarcento a. K., Sparto finis sian sinsekvon de perfortaj konkeroj, kiel ekzemple en Mesenio, kaj adoptis por-Aĥean politikon bazitan sur diplomatio. Ĥilono postulis por Sparto la heredon de la Aĥeaj reĝoj, kiuj regis Peloponezon antaŭ la alveno de la Dorianoj (la invadantoj kiuj fondis la klasikan Sparton). Konsente kun tiu politiko, la legenda akaa reĝo Agamemno komencis esti adorita ĉ. 550 a.K. en Amyclae (unu el la vilaĝoj de Sparto). La ostoj de Orestes kaj Tizameno, la filo kaj nepo de Agamemno, estis prenitaj el Tegeo kaj Helikeo sekvante konsilojn de la delfa orakolo, tiam entombigitaj en Sparto. Kun tiuj transprenoj de Aĥeaj herooj, Sparto konvinkis la ne-doriajn Peloponezajn urbojn aliĝi al ĝia alianco, kiu poste iĝis konata kiel la Peloponeza Ligo. La alianco celis deteni Argoson, la ĉefan dorian rivalon de Sparto en Peloponezo.
Tamen ŝajnas ke Anaksandrido estis malfavora al la por-Aĥea politiko de Ĥilono. La reĝo estis ja devigita de la eforoj edziĝi kun dua edzino post kiam lia unua edzino ne donis al li filon. La influo de Ĥilono malantaŭ tiu decido povas esti detektita, ĉar la dua edzino de la reĝo estis unu el la rilatoj de Ĥilono. La dua edziĝo rapide naskis filon, la estontan reĝon Kleomeno la 1-a, sed tiam Anaksandrido revenis al sia unua edzino, kaj ŝi tiam naskis al li tri infanojn: Dorieo, Leonidaso la 1-a kaj Kleombroto. La nomo de Dorieo ("la Doriano") estas signifa, ĝi verŝajne montras ke Anaksandrido repuŝis la por-aĥean politikon de Ĥilono memorante siajn dorianajn originojn. Dum sia regado Kleomeno malaprobis lian dorian identecon kaj anstataŭe asertis esti aĥeo, sed estis ofte kontraŭbatalita de liaj duonfratoj.
Anaksandrido mortis en 524 a. K. kaj estis sukcedita de sia filo Kleomeno la 1-a.