Gisado estas fandado de objektoj el metalo. Ĝi estas supozebla la plej aĝa procedo por origina formado. Ĉe tio ekestas solidaĵo en laŭdezira formo (korpo) el antaŭe senforma materialo.

Gisfero, aŭ giso, estas alojo el fero kaj karbono, kun proporcio de 2 ĝis 3,6 % da karbono.

Laŭ Francisko Azorín fandi estas Fluidigi ion per varmo.[1] Kaj li indikas etimologion el la latina fundere (fandi). Kaj li aldonas teknikajn terminojn kiaj fandejo, por loko, ejo, kie oni fandas; fandisto; fandaĵo; fandiĝi.[2]

Vidu ankaŭ

redakti
  1. Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 71.
  2. Azorín, samloke.