Kaprico

Kaprico estas laŭ PIV

1. subita nekonstanta, neantaŭvidebla kaj senmotiva volo, kaj
2. neantaŭvidebla, ŝajne senkaŭza, stranga ŝanĝo.

Etimologio

La vorto kaprico venas baze de la vorto "kapro", ĉar al tiuj bestoj oni ofte atribuas tiajn subitajn voloŝanĝojn.

La germana vorto Laune (de la latina luna = „luno“) origine karakterizis la koncepton, ke la fazoj de la luno influus la humoron de la homoj, kaj aparte ties kapricojn. La anglaj, italaj kaj francaj vortoj lunatic, lunatico respektive lunatique simile alude al la vorto "luno" signas psikiatrie malsanajn, ekstreme kapricajn homojn. La hispana vorto capricho [kaPRIĉo] enhavas duan signifon, kio rilatas denaskajn kaj porĉiamajn makulojn en la haŭto, laŭ tradicia supozo, se graveda virino arde deziregas ion, ekzemple bananon, la posta filo heredos makulon kun sama formo, nomota capricho.

La muzika termino kapriĉo priskribas mallongan, apartan kaprican komponaĵon.

Vidu ankaŭ

• Humoro

Proverbo

Ekzistas pluraj proverboj pri kaprico en la Proverbaro Esperanta de L. L. Zamenhof, inter ili:

• 	„ Ĉe stomako malsata ne kapricas palato. ”

• 	„ Ĉiu barono havas sian kapricon. ”

• 	„  Ne ekzistas juneco sen kapricoj, nek maljuneco sen malicoj.  ”