Estis en la areo restoj de epoko de fenicoj, poste de araboj. Post la ribelo de la moriskoj la areo restis senhoma kaj nur en la 18a jarcento oni reloĝigis la areon. La ĉefaj enspezofontoj estis vitejoj kaj minado. Lujar havis la arbaron de korkokverkoj plej orienta de tut Andaluzio: kun 256 hektaroj tiu arbaro 500-jaraĝa perdis la 80% de la forsta amaso pro arbarincendio en la somero de 2015.