Pedro de Mezonzo
Pedro de Mezonzo, naskiĝis en Curtis en 930 kaj mortis en 1003, estis hispana katolika religiulo, episkopo de Iria Flavia-Santiago-de-Kompostelo. Nomumita sanktulo, li estis spirita gvidanto en tempoj de granda aflikto en Galegio.
| Pedro de Mezonzo | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 30-an de novembro 929 en Chacente |
| Morto | 30-an de novembro 1002 (73-jaraĝa) en Santiago de Compostela |
| Lingvoj | hispana |
| Ŝtataneco | Reĝlando Leono |
| Okupo | |
| Okupo | presbitero |
En la dokumentoj de la tempo, precipe la reĝaj, estas atestoj pri la morala prestiĝo de Pedro de Mezonzo, kiun ili nomis "amata de Dio", kaj instruisto pri la materiaj kaj spiritaj aspektoj de sia parokanaro. Reĝino Elvira, jam vidvino, nomis lin patro kaj pontifiko. Surbaze de ĉi tiuj dokumentoj kaj aliaj tradicioj, Antonio López Ferreiro priskribas lin kiel "patron de la malriĉuloj, gardanto de la malriĉuloj, defendanto de la malfortaj kontraŭ la kontinuaj misuzoj de la potenculoj; kaj ĉiuj, kiuj venis al li, ricevis bonan kaj patran akcepton". Liaflanke, Mezonzo mem priskribis sin mem kiel pekulo.