Salvinia molesta
Salvinia molesta, ofte konata kiel giganta salvinio, giganta ŝvebfiliko aŭ kariba fiherbo, post kiam ĝi infektis grandan parton de la samnoma lago, estas akvofiliko, indiĝena al sudorienta Brazilo. Ĝi estas libera ŝvebanta planto, kiu ne alkroĉas al la grundo, sed anstataŭe restas flosema sur la surfaco de akvoareo. La frondoj estas 0,5-4 cm longaj kaj larĝaj, kun hirta surfaco kaŭzita de harar-similaj fadenoj, kiuj interligiĝas ĉe la fino por formi ovokirlilajn formojn. Ili estas uzataj por disponigi akvorezistan kovron. Tiuj frondoj estas produktitaj en paroj ankaŭ kun tria modifita radik-simila frondo kiu pendas en la akvon.
 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 La filiko Salvinia molesta ŝvenas sur akvosurfaco
| ||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||
| ||||||||||||
| Salvinia molesta D.Mitch. | ||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||
Favoritaj medicirkonstancoj redakti
Salvinia molesta preferas kreski en malrapidmovaj akvoj, kiel ekzemple en lagoj, lagetoj, riveretoj, fosaĵoj, marĉoj. Ĝi preferas nutraĵ-riĉajn akvojn, kiel ekzemple tiujn en eŭtrofia akvo aŭ poluitajn per kloakaĵo. Ĝi ne kutime kreskas en saletaj aŭ salaj akvoj, sed estis raportita en riveretoj kun tajda fluo en sudorienta Teksaso. Ĝi preferas kreski en moderaj temperaturoj, sed toleras temperaturojn malaltajn aŭ tre altajn.
Disvastiĝo redakti
La planto indiĝenas en sudorienta Brazilo kaj estis eksportita, kiel parto de la dorlotbesta industrio por esti uzata en akvarioj kaj ĝardenaj lagetoj. De tie ĝi eskapis aŭ estis konscie liberigita dise. Estas eble ke ĝi ankaŭ eble estis alportita kun freŝaj, glaciizitaj fiŝoj. Dum akvovojo, ĝi povas esti disvastigata per infektitaj boatoj, kiuj ne nur disvastigas ĝin al novaj areoj, sed ankaŭ detruas la planton kiu helpas ties disvastiĝon. Ĝi ankaŭ estas disvastigita per akvofluo.
Reproduktado redakti
Ĝi reproduktas sin per neseksa reproduktado nur, sed ĝi estas kapabla je kresko ekstreme rapide, komencante de malgrandaj fragmentoj kaj duobligado en seka pezo ĉiujn 2,2-2,5 tagojn. Ĝi kreskas de fragmentoj, kiuj derompis aŭ de neaktivaj burĝonoj, kiuj estis dekroĉitaj de la ĉefplanto. Ĉiu nodo havas kvin burĝonojn tiel potencialo por kresko kaj rapida disvastiĝo estas granda. Ĝi ankaŭ produktas sporojn, sed ili estas genetike difektitaj kaj ne produktas realigeblajn idojn.
Efiko redakti
La rezulto de la rapida kreska kvoto de Salvinia molesta kondukis al ties klasifiko, kiel enpenetra fiherbo al kelkaj mondopartoj, kiel ekzemple Aŭstralio, Nov-Zelando kaj partoj de Ameriko. Surfacoj de lagetoj, rezervujoj, kaj lagoj estas kovritaj per ŝveba mato dika de 10-20 cm (en kelkaj maloftaj kazoj ĝis 60 cm). La kresko de la planto ŝtopas akvovojojn kaj blokas sunlumon bezonitan por aliaj akvoplantoj kaj aparte algoj por aranĝi fotosintezon, tiel oksigenante la akvon. Ĉar ĝi mortas kaj kadukiĝas, dekomponistoj eluzas la oksigenon en la akvo. Ĝi ankaŭ malhelpas la naturan interŝanĝon de gasoj inter la aero kaj la akvoareo, la planto invado kaŭzis stagndadon de la akvovojo. Tio povas mortigi ajnajn plantojn, insektoj aŭ fiŝoj estas limigitaj al sub ĝia kreskokapablo. Ĝia kapablo kreski kaj kovri vastan areon igas ĝin minaco al biodiverseco. Grandaj infektiĝoj, kovrantaj larĝan areon ankaŭ povas prezenti problemon al migrobirdoj, kiam ankaŭ ili eble ne povas rekoni infektitan akvovojon dum flugado super tio kaj tiel eble ne haltas ĉe ĝi. Salvinia molesta ankaŭ donas idealajn kondiĉojn por la bredado de moskitoj, kiuj portas malsanon. La kreskokutimo de Salvinia ankaŭ estas problema por homaj agadoj inkluzive la inundomildigon, konservadon de endanĝerigitaj specioj kaj minacitaj medioj, remadon kaj irigacion.
Spite al ĝia invada specia statuso, esploristoj ĉe Stephen F. Austin State University en Nakogdokes, Teksaso malkovris, ke eltiraĵoj de giganta salvinio montris esperigajn signojn por malhelpi kreskon de homaj kanceraj ĉeloj sen detrui proksimajn sanajn.
Kontrolo redakti
Biologia kontrolo redakti
Malgrandega durkulio, Cyrtobagous salviniae, trovita en la indiĝena vivejo de S. molesta, nuntempe estas studita por biokontrolado. C. salvinae unue estis utiligita, kiel biologia kontrolilo en Aŭstralio ĉe Lago Moondarra, distra lago en Mount Isa, Kvinslando en 1980. Antaŭ meze de 1981 la durkulio reduktis la fiherbon al kelkaj malgrandaj pecetoj. Ĝi manĝis la foliojn de la fiherbo, sed preferis la burĝonojn. Ĝiaj larvoj manĝis la radikojn, rizomojn kaj la burĝonojn. Ĉar la planto mortis, ĝi montriĝis bruna kaj sinkis al la fundo de la akvovojo kaj putriĝis. Tiu durkulio estis uzita kun sukceso en aliaj mondopartoj (13 tropikaj landoj) kiel ekzemple ĉe la Sepika rivero en Papuo-Nov-Gvineo; Sri-Lanko; Akvobaraĵo Wappa en Kvinslando kaj lagunoj (ekz. Nacia Parko Kakadu) en la Norda Teritorio, Aŭstralio. En Aŭstralio la tineo, Samea multiplicalis ankaŭ estis alportitaj, liberigitaj en la espero, ke ĝi reduktas la grandecon de la fiherba populacio. Tiu tineo ne estis efika kiel biologia kontrolaĵo. Tria specio, la akrido Pauliana acuminata estis pripensita sed ne alportata.
Mekanika kontrolo redakti
La plantoj povas esti forigitaj per maŝino aŭ rikoltanta ekipaĵo kaj permane , kiu estas nur taŭga por malgrandaj infektiĝoj. Rikolta ekipaĵo ankaŭ povas renkonti malfacilaĵojn, kiam ĝi ne povas forigi ĉiujn el la infektiĝo, ĝi ne povas aliri malprofundajn areojn kaj la ekipaĵon povas haltigi grandaj amasoj de la planto. Forigitaj plantoj devas esti sekigitaj, bruligitaj aŭ forigita per alia metodo, kiu certigas, ke ĝi ne reiras la akvovojon.
Kemia kontrolo redakti
Kemia kontrolo je S. molesta estas malfacila, ĉar ĝi havas iun reziston al herbicidoj. La kemia fluridon estis sukcese uzita, sed ĝi postulas long-daŭran kontakton kaj estas ne efika, se ĝi estas subite diluita per pluvakvo aŭ ajna alia enfluo de akvo. Aliaj kemiaĵoj, kiel ekzemple hexazinone kaj diquat kaj duoblo de ĥelatigita kupro estas uzitaj kune por neniigi la filikon S. molesta.