Mehmed Emen (Ali paŝao): Malsamoj inter versioj

'''Mehmed Emin Ali paŝao''' (n. 5-an de marto 1815 [[Konstantinopolo]], [[OsmanaOtomana Imperio]] – m. 7-an de septembro 1871, samloke), osmanaotomana grand[[veziro]] (ĉefministro), konata pro sia okcidentamika reformpolitiko. Li estis gvidanta persono kun paŝao Mustafa Reŝid kaj paŝao Fuad en la t.n. [[Tanzimat-epoko]] (1839–70).

Li estis filo de vendej-posedanto, kiu jam fruaĝe ekservis la registaron. Li havis nenian instruadon, sed lernis la francan kaj akompanis en 1836 diplomatan komisionon al Vieno. Lia diplomata kariera pinto estis, kiam oni nomumis lin en 1841 [[ambasadoro]] en Londono. Post kiam li revenis al la OsmanaOtomana imperioImperio, li iĝis [[eksterafera ministro pri eksteraj rilatoj]] de la imperio sub gvido de paŝao Mustafa Resid kaj partoprenis en la [[Viena kongreso|viena]] (1855) kaj parizaj (1856) kongresoj. Li servis kiel grandveziro en 1852, 1855–56, 1858–59, 1861 kaj 1867–71.

Ali paŝao preferis la pacajn solvojn ([[Serbio]], Moldvo[[Moldavio]]) kaj donis limigitan aŭtonomion en 1868 por [[Kreto (insulo)|Kreto]]. Li instigis la amikajn rilatojn al Francio kaj Britio sub regado de [[Abd-ul-Meĝid|Abd-ul-Meĝid la 1-a]] kaj [[Abd-ul-Aziz|Abd-ul-Aziz la 1-a]].