Francesco Geminiani: Malsamoj inter versioj

 

== Graveco ==

 

Lia Arto de violonludo, publikita en Londono en 1751, estas la plej bone konata kompilaĵo de la violonluda metodo plivastigata en Italio dum la 18-a jarcento kaj estas altvalora fonto por studi la malfrubarokan prezentadan praktikon detale informanta pri vibrado, triloj kaj aliaj violonaj teknikoj. Lia Guida harmonica (c.1752, kun aneksaĵo en 1756) estas unu el la plej nekutimaj harmoniaj traktaĵoj de la malfrua baroko, kiu servis kiel speco de enciklopedio enhavanta modelojn de figurita baso kaj iliajn realigojn. Ekzistas entute 2236 modeloj, kaj je la fino de ĉiu modelo estas paĝonombra fontindiko por eble venonta modelo, tiel ke kompozicia studento studante la libron ricevas imagon pri la sekvontaj eblecoj ekzistaj post ĉiu mallonga baslinio.

* 42 [[Concerto grosso|Concerti grossi]] op.2, op.3 kJ op.7, je kiuj li aldonis same kiel [[Giuseppe Valentini]] al la [[konĉerteno]] [[vjolo]]n. En siaj Concerti grossi op.5 li prilaboris la 12 solosonatojn de Arcangelo Corelli op.5

* "La arto de la violonludo", unua didaktika publikaĵo tiaspeca el la jaro 1751 en Londono

* Kelkaj solosonatoj

* Instrulibro " La arto de la akompano per klaviceno, orgeno kaj aliaj klavarinstrumentoj ".

* Sonatoj por violono kaj figurita baso

 

{{el}} {{DNB|119091097}}