Tigurinoj: Malsamoj inter versioj

Historie signifan rolon la tigurinoj kaj la [[tojgenoj]] ekhavis kun la [[cimbroj]], kiun kiuj ili fine de la 2-a jarcento antaŭ nia erao kadre de la "cimbraj militoj" kontraŭ la romia armeo detruis multajn setlejojn en suda [[Gaŭlio]]. En la jaro [[-107|107 a.K.]] ili atingis la teritorion de la etno ''volcae'' en la sudo de nuntempa Francio kaj sub la ĉefeco de ''Divico''<ref> [[Tito Livio]] (Titus Livius): ''Periochae'' 65</ref> venkis la [[Romia Imperio|romian]] armeon de [[konsulo]] [[Lucius Cassius Longinus (konsulo en 107 a.K.)|Lucius Cassius Longinus]] kaj lia legato ("sendito") [[Lucius Calpurnius Piso Caesoninus (konsulo en 112 a.K.)|Lucius Calpurnius Piso Caesoninus]]. Lucius Cassius estis mortigita kune kun la plejparto de la romiaj soldatoj fare de la cimbroj, kiuj krome prenis romiajn ostaĝojn kaj devigis la malliberulojn sub la jugon, kiel dokumentigis [[Gajo Julio Cezaro|Cezaro]]. En la kroniko ''Periochae'' de Tito Livio tiu epizodo ne menciiĝas. La ekzakta loko de la batalo ne plu estas konata, sed ĝi plej probable okazis en la valo de la rivero [[Garonne]] apud [[Agen]], tial ke oni komune nomas ĝin la "batalo de Agen". En [[Orange (Francio)|Orange]] la tigurinoj kune kun la aliaj triboj en 105 aK denove venkis alian romian armeon.

 

 

En la jaro [[-58|58 a.K.]] , la tigurinoj partoprenis en la konkera vagado de la helvetoj al suda Gaŭlio, sed post kiam ili estis venkitaj fare de la trupoj de [[Gajo Julio Cezaro]] en la batalo de [[Bibracte]] en la valo de la rivero [[Saône]], ili estis devigitaj reveni al la teritorio de hodiaŭa Svislando.