Malkoloniigo de Afriko: Malsamoj inter versioj
[nekontrolita versio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Maksim (diskuto | kontribuoj) |
e korekto |
||
Linio 26:
La afrikaj estroj rimarkis tuje, ke Afriko estis estinta ŝlosilo por la venko dum la Dua Mondmilito. Kelkaj el tiuj [[Naciismo|naciismaj]] estroj estis jenaj: [[Kenyatta]] (de [[Kenjo]]), [[Kwame Nkrumah|Nkrumah]] (de [[Orbordo]], nuna [[Ganao]]), [[Léopold Sédar Senghor|Senghor]] (de [[Senegalo]]) kaj [[Félix Houphouët-Boigny|Houphouët-Boigny]] ( de [[Eburbordo]]). Ekde afrika vidpunkto, la kolonioj estis helpintaj siajn koloniajn estrojn militi kontraŭ nekonata malamiko sen mencii la vorton ''sendependo''. Kelkaj estroj kiel [[Hendrik Frensch Verwoerd|Verwoerd]] kaj [[B.J. Vorster|Vorster]] de [[Sudafriko]] apogis la reĝimon de [[Adolf Hitler|Hitler]] dum la plejparto de la guberniestroj de la francaj kolonioj agnoskis la reĝimon de [[Reĝimo de Vichy|Vichy]] Ĝis [[1943]].
La germana propagando dum la milito ludis gravan rolon je tiu malakcepto de la brita povo. Ĉar [[Japanio]]
En [[1941]], [[Roosevelt]] kaj [[Churchill]] kunsidis por diskuti kia estos la mondo post la milito. La rezulto estis la [[Ĉarto de Atlantiko]]. Unu el la artikoloj de la ĉarto, enmetita de Roosevelt, estis la memstaro de la imperiaj kolonioj. Pro tio, post la Dua Mondmilito, Britio vidiĝis premata akcepti la idearon de tiu Ĉarto.
|