Kristanigo: Malsamoj inter versioj
[nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto |
Neniu resumo de redakto |
||
Linio 3:
'''Kristanigo''' laŭvorte signifas "influon al iu persono, por ke tiu iĝu [[kristano]]". Plej ofte per la vorto oni celas la kolektivan kristanigon de tutaj popoloj aŭ kulturaj regionoj aŭ ilian perfortan subigon sub novan kristanisman kulturon. En tiu vort-uzo, kristanigo, kontraŭe al al individua kristaniĝo de unuopulo, priskribas la historian proceson, dum kiu plejparto de la homoj de popolo aŭ kultura regiono alprenas la kristanan kredon.
== Kristianigo kaj kulturo ==
Linio 14:
En iuj lokoj kristanigo kaj [[koloniigo]] okazis kune, dum en aliaj lokoj ekestis fortaj diferencoj inter misiistoj kaj koloniistoj.
▲Missionierung geht auch oft einher mit den Aufgaben der [[evoluhelpo]]n, do la alportadon de novaj scioj, komprenoj kaj kapabloj en la kristanigitan regionon. Konstruiĝis ne nur kristanaj preĝejoj kaj monaĥejoj, sed ankaŭ lernejoj, flegejoj kaj hospitaloj. Per tiu konstruado ekestis novaj regionaj centroj, kiuj ofte poste dum longa tempo influis grandajn regionojn. Precipe en centra kaj suda Ameriko oni ade instruis al la lokaj enloĝantoj, ke ilia antaŭa, pra-kristana religio estis fuŝa, la tradicia vivstilo primitiva. Oni igis ilin vaste alpreni eŭropajn normojn, kultivi la teron laŭ eŭropa stilo, preni eŭropajn nomojn, vesti sin signife pli ol antaŭe - tion jam dum la jaroj ekde 1800 tre kritike priskribis la scientisto ''Alexander von Humboldt''.
<!--
Linio 39 ⟶ 38:
La unua nacio kolektive kristianigita estis '''[[Armenio]]''': la unuaj misiistoj, la apostoloj Tadeo kaj Bartolomeo, jam predikis tie meze de la unua jarcento post Kristo, kaj ekestis "subtera" (tio signifas: kaŝe funkcianta) eklezio. Ĉirkaŭ la jaro 301 pro iuj dramaj okazaĵoj, en kiuj partoprenis kristanoj de la "subtera" eklezio, la reĝo Trdat la Tria kristaniĝis kaj proklamis la kristanismon ŝtata religio.
Elstaran rolon en la frua kristianigo de centra Eŭropo ĉirkaŭ la sesa jarcento post Kristo havis irlandaj kaj skotaj monaĥoj, subtenitaj de Romo. Inter tiuj misiistoj estis la sanktuloj ''Bonifatius, Columban, Gallus'' kaj ''Kilian'', kaj ilia laboro ne estis
Aldone al la fakta historio de misiigo ekestis multaj legendoj.
|