Preĝejo Sankta Severo (Erfurto): Malsamoj inter versioj

 

== Historio ==

== Sonoriloj ==

Famas la kirko pro sia varieco sonorila. Kvar sonorilojn muldis Claus von Mühlhausen, inter ili ''Osanna'' (1474) ornamita per reliefoj kaj '' Martha'' (de 1475). La kreinto de la enkatedrala sonorilo [[Gloriosa (Erfurt)|Maria Gloriosa]], Gerhard Wou, muldis la sonorilon ''Vincentia''. En la ĥorejo estas pormesa sonorilo el arĝento de 1442. La kvin restantaj estas de 1952 respektive 1962, do sume ne malpli ol dek sonoriloj troviĝas en la kampaniloj. La sonorilaro estas la plej granda el la Mezepoko en tuta [[Turingio]].

 

== Interno ==

* Figuro de Sankta Katarino (ĉ. 1460) sur meza piliero.

* Funebranta madono (ĉ. 1480)

* Ambono de 1576, samtempe donacita kiel epitafo por Heinrich Ruchter kaj lia vidvino; ĉe flanka parto alia epitafo por Johannes Nier kaj lia edzino kun bildo de la releviĝinta Kristo

* Ĉefaltaro (1670/80) kun bildo de la resurektinta Kristo

 

La tra la norda portalo enirintojn bonvenigas la t.n. ''Erfurta madono'', S-forma laŭ franca stilo (de 1360/70). La Klais-orgeno, sur galerio de 1714, estas de 1930. Samtempe faritis la variece ornamita orgenfasado kun skulptitaj anĝeloj, puttoj kaj la figuroj de Davido kaj Sankta Cecilio, la patronino de muzikistoj.

== Kapelo de Sankta Bonifaco ==

Norde de la preĝejo estas romanikstila turo, jam en la 14-a jc. alikonstruita al kapelo. Iam ĝi estis pluretaĝa. Ene troviĝas altara bloko kun la Kristo, la viro de doloroj, kaj enskribo de 1624. Stukfriso ĉirkaŭanta de la sama tempo montras ĉirojn, florojn, birdojn kaj puttojn. La turo estas parto de burgo planita post la transloko de la monaĥinejo al [[Citadelo Cyriaksburg]]. Alvale ĉe la orienta deklivo, sub Bonifaco-kapelo kaj paroĥaj domoj, konserviĝis muroj kaj remparoj.

 

== Literaturo ==

* Brückner, Margarethe kaj Ernst Haetge, Lisa Schürenberg kaj Alfred Overmann: Die Severikirche, Burg 1929