Brazila Esperantista Junulara Organizo: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
KuBOT (diskuto | kontribuoj) e Roboto: anstataŭigo de "Ŝablono:El" per "Ŝablono:EL" (laŭ VP:AA); kosmetikaj ŝanĝoj |
iom plia esperantigo |
||
Linio 1:
La '''Brazila Esperanta Junulara Organizo''' ('''BEJO''') estas la organizaĵo kiu celas reprezenti la junulojn kaj ties agado en [[Brazilo]]. Ĝi ekis kiel asocio sendependa kaj estis fondita en [[1967]] en la urbo [[Santos Dumont]], [[Minas-Ĝerajso]], okaze de la
== Historio ==
En [[1964]] [[Alfredo Enio Duarte]], [[Francisco Wechsler]], [[Jair Salles]], [[Paulo Sérgio Viana]] kaj [[Aloísio Sartorato]] preskaŭ ĉiusabate ili renkontiĝis en la sidejo de [[Brazila Esperanto-Ligo]] kaj ankaŭ en la sidejo de [[Kultura Kooperativo de Esperantistoj]] ambaŭ tiam en [[Rio-de-Ĵanejro]] kaj pensis fondi brazila organizo de junaj esperantistoj. En [[
En oktobro [[1965]], ili renkontiĝis dum la kongreso kaj decidis ke antaŭ fondi BEJO-n oni organizu lokajn grupojn. Sekve aperis la du unuaj oficialaj
Dum du jaroj la grupoj aktive agadis en siaj teritorioj, varbante pli da membroj. Ili ankaŭ prelegis pri [[Esperanto]] kaj organizis kursojn. Kaj dum tiu periodo, ili eldonis siajn [[bulteno]]jn en senriproĉa esperanto-lingvaĵo: "[[Meteoro (bulteno)]]", oficiala organo de Guanabara Esperanto-Junularo, kaj "[[Verda Maro]]", oficiala organo de Ceará Esperanto-Junularo.
En [[1967]], la membroj de ambaŭ grupoj denove renkontiĝis. Ĉi-foje en [[Santos Dumont]], [[Minas
En la sekva jaro, okaze de la 3-a [[Esperanta Seminario]], en [[Nova Friburgo]], la brazila junularo denove kunvenis kaj decidis pri la oficiala fondo de BEJO, aprobante ĝian statuton kaj konfirmante la "provizoran" estraro por plia du-jara mandato: Francisco Stefano Wechsler ([[
La [[sidejo]] de BEJO funkciis en [[Rio de Janeiro]], kie ekzistis tiutempe la plej forta loka junulara movado, kaj kie loĝis tri el la estraranoj: Francisco, Paulo Sérgio kaj Aloísio.
Linio 21:
En la dua [[semestro]] de [[1968]], okazis eta krizo en BEJO. Paulo Sérgio, pro personalaj kialoj, devis forlasi la estraron. Tiam la junulara movado en Rio de Janeiro malfortiĝis, dum en Nordoriento ĝi daŭre prosperas (tiutempe, jam estis okazintaj du regionaj Esperanto-renkontiĝoj organizitaj ekskluzive de la junularo!); do alvenis la momento por ke la administra parto de BEJO iru al la manoj de nordorientanoj. Kaj en [[1969]] en [[São Paulo]], okaze de la Esperanta Seminario tie okazinta, elektiĝis nova BEJO-estraro, kies prezidanto fariĝis [[José Mário Marques]], el [[Natal]], ĝenerala-sekretario [[Carlos Lima Melo]], el Fortaleza, kaj kasisto [[Iraci Sales Nobre]], el Natal. Vic-prezidantoj fariĝis: [[Marcelo Engrácia Garcia]] (Sudo), [[Manoel Floro]] (Oriento), Robeto P. Nogueira (Nordoriento), [[Waldir Antônio Silvestre]] (Centro).
BEJO do komencis novan tre pozitivan fazon (la "nordorientan"). La revuo daŭre aperis. Novaj grupoj estiĝis. Oni instruis la lingvon amase. Tamen la politikaj okazaĵoj de la [[1970-aj jaroj]] en [[Brazilo]] ankaŭ atingis la movadon. "Oni diris" ke iu membro de [[Norda Rio-Grando|Norda
Tia okazintaĵo grave malvarmigis la entuziasmon de la nordorientanoj. Iom post iom BEJO agoniis kaj, finfine, komplete stagnis.
Nur en [[1975]], ĝi reviviĝis de junular-grupoj en Rio
== Estraro (2010-2012) ==
| |||