Pasquale Paoli: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
LiMr (diskuto | kontribuoj) +Informkesto, kelkaj redaktetoj per AWB |
Giorno2 (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 3:
'''Pasquale de Paoli''' (aŭ '''Pascal Paoli''', en [[franca]]) estis militisto kaj politikisto el [[Korsiko]] naskiĝinta en Morosaglia la 6an de aprilo 1725 kaj mortinta en [[Londono]] la 5an de februaro 1807, konsiderita de la korsika [[naciismo]] kiel "La Patro de la Patrio" (en [[korsika]], ''U Babbu di a Patria''; en [[itala]], ''Il Babbo della Patria'').
La ribelo de Korsiko (1729-1743) kaj la Korsa Respubliko (1755-1769) konstituas grandan parton de la korsika identeco nuntempa. Pascal Paoli estis unu el la plej ĉefaj simbolaj figuroj de tiu periodo. Lia forta rilato al sia naskinsulo kaj al sia kulturo faras lin figuro en sia tempo kaj homo de la [[Klerismo]] kiu konstruis rilatojn de amikeco aŭ leteraj tra la tuta Eŭropo.
==Vivo==
La filo de la korsa generalo Giacinto Paoli kiu kontraŭ la [[genovo|genovanoj]] kaj [[francio|francoj]] estis batalantoj por la memstarecto insulo mortito en 1756 en [[Napolo]], membriĝis en 1739 kiel fenric en napola kavalirregimento. Sed en 1755 li revenis en la patrujon ribelontan kontraŭ Genovo. Fare de la anoj de la Granda konsilio li nomumitis generalo kun mallimigitaj agadpovoj.
Feliĉe li kontraŭbatalis la genovanojn. Post kiam la genovanoj cedis [[Korsiko]]n en la 1768-a jaro al la francoj Pasquale defendis la insulon ankoraŭ duonan jaron. Nur post la malvenko de [[Ponte Nuovo]] (8.5.1769) li kapitulaciis antaŭ la franca plejmulto soldatara por serĉi azilon en [[Britio]]. Kiam la fuĝintaj korsaj patriotoj, laŭ komisio de Mirabeau kaj la [[nacia Asembleo (Francio)|Nacia asembleo]], revokitis Pasquale iris [[Parizo]]n kie li nomumitis fare de reĝo [[Ludoviko la 16-a (Francio)|Ludoviko la 16-a]] generalleŭtenanto kaj komandanto de [[Bastia]]. Tie la lokuloj metis lin pinten de la Nacia gvardio kaj kreis lin prezidanto administra. Post la mortigo de la reĝo, Paoli deklaris sian malaparteneco ĉe la insula demokratia frakcio. Akuzite je ŝtatperfido ĉe la [[Nacia Konvencio]] li malkaŝe hisis la flagon de rezistado kontraŭrespublika kaj petis helpon fare de la angloj. Kun ili li sukcese forpelis la francojn disde Korsiko. Asembleo en Corte deklaris la reĝon anglan suvereno insula kun samtempa enkonduko de konstitucio parlamenta.
Ĉar Paoli sentis sin malbonfamigita fare de [[Pozzo de Borgo]] kaj ne nomumitis vicreĝo, li la duan fojon forlasis la insulon kaj iris [[Londono]]n kie li ĝismorte restis.
== Bibliografio ==
| |||