Nekonataj jaroj de Jesuo
La nekonataj jaroj de Jesuo (ankaŭ nomata silentaj jaroj, perditaj jaroj, aŭ mankantaj jaroj) ĝenerale rilatas al la periodo inter lia infanaĝo kaj la komenco de lia ministerio (instruoj kaj paroloj), periodo ne priskribita en la Nova Testamento.
La koncepto "perditaj jaroj de Jesuo" estas kutime renkontita en esotera literaturo (kie foje ankaŭ aperas lia ebla post-krucuma aktivado) sed ne estas kutime uzita en scienca literaturo, ĉar oni supozas, ke Jesuo probable laboris kiel ĉarpentisto en Galileo, almenaŭ parte kun Sankta Jozefo, de la aĝo de dek du ĝis tridek, do la jaroj ne estis "perditaj jaroj", kaj ke li mortis sur Kalvario. En la malfrua mezepoka periodo, aperis Artur-legendoj, en kiuj la juna Jesuo estis en Britio. En la 19-a kaj 20-a jarcento aperis teorioj, laŭ kiuj inter la aĝoj de 12 kaj 30 Jesuo vizitis Kaŝmiron, aŭ studis kun la esenoj en la Judea dezerto. Modernaj gravaj kristanaj kleruloj ĝenerale malakceptas tiujn teoriojn kaj asertas, ke nenio estas konata ĉirkaŭ tiu tempoperiodo en la vivo de Jesuo.
La uzo de la "perditaj jaroj" en la "svena hipotezo", sugestas ke Jesuo postvivis sian krucumon kaj daŭrigis sian vivon. Ĉi tio, kaj la rilata vido, ke li evitis krucumon entute, okazigis plurajn spekuladojn pri kio okazis al li en la supozitaj restantaj jaroj de sia vivo, sed ĉi tiuj tute ne estas akceptitaj de gravaj fakuloj.
La dek ok nekonataj jaroj redakti
Nov-Testamenta breĉo redakti
Sekvanta la kontojn pri juna vivo de Jesuo, tie estas breĉo de ĉirkaŭ 18 jaroj en lia historio en la Nova Testamento. Krom la ĝenerala aserto, ke post kiam li havis 12 jarojn, Jesuo "progresis en saĝeco kaj staturo, kaj en graco ĉe Dio kaj homoj" (Luko 2:52), la Nova Testamento ne havas aliajn detalojn pri tiu breĉo. Dum la kristana tradicio sugestas, ke Jesuo simple vivis en Galileo dum tiu periodo, modernaj scienculoj asertas, ke ekzistas malmulta historia informo por determini, kio okazis dum tiuj jaroj.
La aĝoj de 12 kaj 30, la proksimuma aĝo ĉe ambaŭ finoj de la nekonataj jaroj, havas kelkajn signifojn en la Judismo de la periodo de la Dua Templo: 13 estas la aĝo de la barmicvo, la aĝo de laika matureco, kaj 30 estas la aĝo de preteco por la pastraro, kvankam Jesuo ne estas el la tribo de Levi.
Kristanoj ĝenerale citas la eldiron de Marko 6:3 pri Jesuo "Ĉu ĉi tiu ne estas la ĉarpentisto...?" kiel pruvon, ke Jesuo laboris antaŭ la aĝo de 30 kiel ĉarpentisto. La tono de la demando sugestas konatecon de familio de Jesuo en tiu areo, plifortigante ke li estis ĝenerale vidita kiel ĉarpentisto en la evangeliaj verkoj, antaŭ ol komenciĝis lia ministerio.
Mateo 13.55 starigas la demandon, kiel " Ĉu ĉi tiu ne estas la filo de la ĉarpentisto?" sugestante ke la profesio (ĉarpentisto) estis familia negoco kaj Jesuo estis engaĝita en ĝi antaŭ ol komencante sian predikadon kaj ministerion, notitaj en la evangelioj.
Historia fono en Galileo kaj Judeo redakti
La historia rekordo pri granda nombro da laborantoj dungitaj en la rekonstruado de Sepphoris kondukis Batey (1984) kaj aliaj sugesti, ke kiam Jesuo estis en sia adolesko, ĉarpentistoj trovis pli facile dungadon ĉe Sepphoris ol en la malgranda urbo de Nazareto.
Oni provis rekonstrui la teologiajn kaj rabenajn cirkonstancojn de la "nekonata jaroj", ekz., baldaŭ post malkovro de la Manuskriptoj de la Morta Maro, tiel romanverkisto Edmund Wilson (1955) sugestis Jesuo eble studis kun la esenoj, sekvata de la unitaria Charles F. Potter (1958) kaj aliaj. Aliaj verkistoj prenis la vidpunkton, ke la dominado de fariseoj en Judeo dum tiu periodo kaj Jesuo propra poste registrita interago kun la fariseoj, igas fariseajn fonojn pli verŝajna, kiel en la registrita kazo de alia Galileano, Jozefo Flavio studis kun tri grupoj: la fariseoj, sadukeoj kaj esenoj.
Vidu ankaŭ redakti
Literaturo redakti
- Fida Hassnain. Search For The Historical Jesus. Down-to-Earth Books, 2006. ISBN 1-878115-17-0
- Charles Potter Lost Years of Jesus Revealed., Fawcett, 1985. ISBN 0-449-13039-8
- Elizabeth Clare Prophet The Lost Years of Jesus: Documentary Evidence of Jesus's 17-Year Journey to the East. Gardiner, Mont.: Summit University Press, 1987. ISBN 978-0-916766-87-0.