Stagnanta akvejo, staranta akvejostagnanta akvo estas naturaj aŭ artefaritaj akvejo, kiu ne aŭ nur tre malgranda flurapideco okazas. Stagnantaj akvejoj apartenas al enlandaj akvejoj, la malo estas fluantaj akvejoj.

akvotruo
akvotruo
stavo

Limnologio estas la scienco kiu apartenas al la hidrologio kaj kiu studas la stagnantaj akvejoj.

Klasifikado redakti

Gravaj kriterioj por distingi stagnantaj akvejoj estas la grandeco, la profundeco kaj maniero de iliaj stiĝoj. Rilate la profundeco oni distingas :

  • lago, kiu havas sufiĉan profundecon, por ke evoluiĝas temperaturtavoliĝado kiu daŭras dum pli longa tempo kaj kiu nur ŝanĝiĝas malofte dum la jaro. Tiu okazas ekde profundeco de ĉ. 8 ĝis 10 m. Kreskado de plantoj nur okazas en la lagborda zono (litoralo) .
  • malpofunda akvejo, kies akvokorpaj tavoloj ofte ŝanĝiĝis, kelkfoje eĉ tage. Malprofundeco kaŭzas, ke akvoplantoj atingas per iliaj radikoj la profundon de la akvejo kaj teorie povas kovri la tutan akvosurfacon.:
    • akvtruoj estas malprofundaj, periode sekiĝintaj akvejoj kun forte ŝanĝanta akvonivelo. Ili povas esti naturaj aŭ homfaritaj.
    • flakoj estas periode kun akvo.
    • stavoj estas de homo kreitaj akvejoj, kies akvonivelo estas regulebla.
    • malnovakvejomeandra lago estas fermistaj meandroj, kiuj ne havas konekton al la rivero.

Stagnantaj akvejoj ankaŭ povas esti distingeblaj laŭ ilia grandeco:[1]

  • plej malgrandaj akvejoj ekzemple flakoj, havas grandecon de nur kelkaj kvadrataj metroj.
  • malgrandakvejoj (akvotruoj, stavoj kaj simile) havas surfacon de ĝis ĉ. 1 ha.
  • grandakvejoj, ekzemple lagoj kaj grandaj stavoj estas ofte pli granda ol ĉ. 1 ha.

Ekosistemoj redakti

Depende de la grandeco, mastrumado kaj kromaj ecoj la diversaj stagnantaj akvejoj similas al tiu de la ekosistemo lago.

Referencoj redakti

  1. Dieter Glandt: Praktische Kleingewässerkunde. Laurenti Verlag, Bielefeld 2006, ISBN 3-933066-28-X

Vidu ankaŭ redakti