Ĝuo laŭ esperantlingvaj vortaroj kiel PIVReta Vortaro estas

  1. la sento de ekstrema plezuro pro la posedo de io, kaj
  2. posedo de io, de kio oni havas utilon aŭ plezuron.

Citaĵoj redakti

 
 La domo estis ĝuo por la okuloj.[1] 
 
 Flugis for la ĝojo de l' juneco, la ĝuado de l' unuaj jaroj.[2] 

Notoj redakti

  1. H. C. Andersen, en traduko de L. L. Zamenhof: Fabeloj, volumo 2, Malnova domo
  2. L. L. Zamenhof

Vidu ankaŭ redakti