Afonso Mendes
Afonso MENDES estis filozofo, teologo kaj patriarko de Etiopio (1622), nomumita de la Papo Urbano la 8-a.
| Afonso Mendes (1579-1659) | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 Nuntempa bildo de la Reĝo Suzenjo el Etiopio ricevante la patriarkon Afonso Mendes
| |||||
| Persona informo | |||||
| Naskiĝo | 18-an de junio aŭ 20-an de aŭgusto 1579 en "Santo Aleixo da Restauração", Moura, Portugalio | ||||
| Morto | 21-an de junio aŭ 29-an de junio 1659 en Goao, Portugala Barato | ||||
| Religio | katolika eklezio vd | ||||
| Ŝtataneco | Reĝlando Portugalio  vd
| ||||
| Alma mater | Universitato de Koimbro Universitato de Évora | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | romkatolika sacerdoto vd
| ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
.png)
Biografio
redaktiLi aliĝis al la jezuitoj en 1593, studis filozofion kaj teologion ĉe la Universitato de Koimbro, kaj iĝis Profesoro pri la Sankta Skribo. En 1618, li ricevis sian doktorecon pri teologio de la Universitato de Évora, kie li ankaŭ instruis. En 1622, Afonso Mendes estis nomumita la tria "Katolika Patriarko de Etiopio", post pt:João Nunes Barreto kaj pt:Andrés de Oviedo. Li velis el Lisbono ĉe la fino de marto 1623 kaj atingis Goaon la 28an de majo 1624. La vojaĝo al Etiopio estis organizita sekrete por eviti la otomanan kontrolon. Pro problemoj kun la ordinara itinero kiu ligis pt:Diu kun Massawa, Afonso Mendes kaj lia granda sekvantaro (ses misiistoj kaj 13 servistoj) forlasis Diu al Bay. La 24an de junio 1625, la trajno alvenis en Feremona, kaj en februaro 1626, en Dangaz, Etiopio, kie li estis ricevita kun grandaj honoroj fare de Suzenjo la 1-a.
La patriarka loĝejo estis establita ĉe Dabsan. La pejzaĝo ĝuis mirindan lokon super Lago Tana, kaj estis proksima al la ĉefa jezuitloĝejo de Gorgora kaj al la kortego ĉe Dangaz. Dum sia patriarkeco, Afonso Mendes provis plifortigi kaj alcentrigi la Katolikismon en Etiopio. La reformoj atribuitaj al li estis: neniu pastraro devis festi Meson aŭ plenumi ajnan eklezian funkcion ĝis li ricevu permeson de li; preĝejoj estis rekonsekritaj; liturgio estis reformita; fastoj kaj festoj estis aranĝitaj laŭ la Trenta liturgia kalendaro; disputoj inter geedzoj estis transdonitaj de civilaj al ekleziaj tribunaloj; cirkumcido estis malpermesita kaj la fideluloj estis rebaptitaj sub kondiĉo ke li ankaŭ aktive reklamis la mision inter la agaŭoj.
Kiam Suzenjo la 1-a ekkomprenis ke lia regno estis perdita pro la forta opozicio al Katolikismo tra la tuta lando, Afonso Mendes decidis permesi religian liberecon.
Li proponis kompromison: ke la religia libereco estu koncedita nur al tiuj, kiuj ne estis akceptitaj en la katolikan kredon, sed ne al tiuj, kiuj jam konvertiĝis kaj komuniĝis kiel katolikoj kaj tiel ne povus ŝanĝi sian decidon. Kiam Suzenjo la 1-a rifuzis kaj abdikis favore de sia filo Fasilado, Afonso Mendes foriris al Hindio kune kun naŭ aliaj misiistoj. Post unu jaro da kaptiteco en Suakeno (1635), li alvenis en Goaon.
Afonso Mendes pasigis la reston de sia vivo en Goao. Tie, li estis konsekrita ĉefepiskopo iom antaŭ sia morto. Liaj du gravaj verkoj estas la "Lumo de la Kredo" (1692), dividita en dek du librojn rakontantajn kaj refutantajn la "erarojn" de la Orientalaj Eklezioj, kaj la "Expeditio Aethiopica", kiu traktas la historion kaj geografion de Etiopio, la okazaĵojn de la jezuita misio, kie li agnoskas kelkajn el siaj eraroj.[1] Kontraste kun aliaj jezuitoj kiel pt:Manuel de Almeida, Pedro Paez aŭ Emmanuel Barradas[2], Afonso Mendes verkis ĉiujn siajn komponaĵojn en la latina.
Moderna historiografio konsideras Afonso Mendes-on polemika figuro. Li estas vidata kiel granda predikisto kaj viro de alta erudicio, sed lia forteco kaj rigideco estas emfazitaj kontraste al la fleksebleco de la jezuito Paez. Estis argumentite ke la nefleksebla personeco de Afonso Mendes estis unu el la ĉeffaktoroj de la fiasko de lia katolika misio. Fakte, pro liaj netoleremaj sintenoj al lokaj ritoj kaj kutimoj, kaj lia malkapablo adapti Katolikismon al lokaj cirkonstancoj, la katolika misio ne sukcesis krei radikojn en Etiopio. [3]