Blankabrova emberizo
La Blankabrova emberizo, Calcarius pictus, estas malgranda surgrundomanĝanta birdo de la familio de Emberizedoj kaj genro de Longspuruloj.
 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Blankabrova emberizo
| ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Calcarius pictus (Swainson, 1832) | ||||||||||||||
| Konserva statuso | ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
Priskribo redakti
Tiu birdo havas mallongan konusforman bekon oranĝeca sube kaj malhela supre, striecan malhelbrunan dorson kaj malhelbrunan voston kun blankaj eksteraj vostoplumoj. En reprodukta plumaro (ĉefe formata de eluzita baza plumaro), la masklo havas kukurbokolorajn oranĝecajn gorĝon, nukon kaj subajn partojn kontraste kun rimarkinda blankanigra kapobildo konsista je nigraj krono kaj vizaĝo kun blankaj tre markata superokula strio (kio nomigas la specion), orelarea makulo kaj mustaĉa strio kiu limas kun la oranĝeca gorĝareo; krome estas blankaj mentono kaj suba limo de la inverta triangla nigra vizaĝo. La blankaj fulgilkovriloj estas tre markataj en masklo printempe kaj komence de somero; ripoze videblas blankaj ŝultromakulo kaj flugilstrio. Inoj kaj nematuruloj havas helstriecan sablokolorajn subajn partojn, malhelajn kronojn, brunajn flugilojn kun malpli evidentaj blankaj kovriloj, kaj helkolora vizaĝo. La vosto estas identa je ĉiuj aĝoj.
Ekologio redakti
Tiu birdo reproduktiĝas en malfermaj herbejaj areoj ĉe la arbolimo en plej norda Kanado kaj nordorienta kaj sudorienta Alasko. La ino demetas 3 al 5 ovojn en elherba tasforma nesto surgrunda. Tiuj birdoj nestumas en malgrandaj kolonioj; maskloj ne defendas teritorion. Kaj maskloj kaj inoj povas havi pli da unu partnero. La gepatroj, tio estas unu ino kaj eble pli da unu masklo, manĝigas la idojn.
Vintre ili ariĝas en malfermaj kamparoj, inklude flughavenojn, migras tra centra Kanado kaj nordcentra Usono al sudcentraj usonaj ŝtatoj nordoriente de Teksaso. Migrado estas elipsa, kun nordenaj birdoj restantaj en Ilinoiso printempe kaj sudenaj birdoj flugante super la Grandaj Ebenaĵoj aŭtune.
Tiuj birdoj manĝas surgrunde, kaj ariĝas for de la reprodukta sezono. Ili manĝas ĉefe semojn, kaj manĝas ankaŭ insektojn somere. Junuloj estas manĝigataj el insektoj.
La kanto estas dolĉa trileco iom ascenda fine, iom simila al tiu de la Kaŝtanflanka parulio. La alvoko estas seka sonorilado, kiel mallongigita versio de alvoko de ino de Brunkapa molotro. Ĝi estas rimarkinde pli seka ol tiu de la Laponemberizo.
Audubon nomigis en angla tiun birdon kiel Smith's Longspur laŭ sia amiko Gideon B. Smith.
Referencoj redakti
- BirdLife International (2004). Calcarius pictus. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj, eldono de 2006. IUCN 2006. Elŝutita 12a Majo 2006. Malplej Zorgiga.
Plia legado redakti
Libro redakti
- Briskie, James V. 1993. Smith’s Longspur (Calcarius pictus). In The Birds of North America, No. 34. (A. Poole, P. Stettenheim, and F. Gill, Eds.). Philadelphia: The Academy of Natural Sciences; Washington, DC: The American Ornithologists’ Union.
Artikoloj redakti
- Briskie JV. (1992). COPULATION PATTERNS AND SPERM COMPETITION IN THE POLYGYNANDROUS SMITHS LONGSPUR. Auk. vol 109, no 3. p. 563-575.
- Briskie JV. (1993). ANATOMICAL ADAPTATIONS TO SPERM COMPETITION IN SMITHS LONGSPURS AND OTHER POLYGYNANDROUS PASSERINES. Auk. vol 110, no 4. p. 875-888.
- Briskie JV. (1999). Song variation and the structure of local song dialects in the polygynandrous Smith's Longspur. Can J Zool-Rev Can Zool. vol 77, no 10. p. 1587-1594.
- Briskie JV, Montgomerie R, Poldmaa T & Boag PT. (1998). Paternity and paternal care in the polygynandrous Smith's longspur. Behav Ecol Sociobiol. vol 43, no 3. p. 181-190.
- Bulmer W. (1969). 1st Record of Smiths Longspur in Connecticut USA. Auk. vol 86, no 2.
- Burke PS, Obbard ME, Sutherland DA, Jones CD, McCracken JD & Ridout R. (2006). First documented nest of Stilt Sandpiper in Ontario. Ontario Birds. vol 24, no 2. p. 75-83.
- Curry B, Miles JB & Marantz CA. (2002). Smith's Longspur: First record for Ontario in winter, and for the Hamilton area. Ontario Birds. vol 20, no 3. p. 120-129.
- Davis TH. (1976). 1st Record of Smiths Longspur in New-York. Auk. vol 93, no 4. p. 838-839.
- Grzybowski JA. (1976). Habitat Selection among Some Grassland Birds Wintering in Oklahoma USA. Annals of the Oklahoma Academy of Science. vol 6, p. 176-182.
- Harris B. (1974). Specimen Records for Smiths Longspur in Deuel and Roberts Counties. South Dakota Bird Notes. vol 26, no 1.
- Hussell DJT. (1971). Factors Affecting Clutch Size in Arctic Passerines. Dissertation Abstracts International B Sciences & Engineering. vol 32, no 3.
- Jehl JRJ. (1968). The Breeding Biology of Smiths Longspur Calcarius-Pictus Emberiza Behavior. Wilson Bulletin. vol 80, no 2. p. 123-149.
- Klicka J, Zink RM & Winker K. (2003). Longspurs and snow buntings: phylogeny and biogeography of a high-latitude clade (Calcarius). Mol Phylogenet Evol. vol 26, no 2. p. 165-175.
- Mancke RG. (1971). Smiths Longspur Visits Midland. Jack Pine Warbler. vol 49, no 4.
- Martin K, Hannon S & Moses R. (1981). Nesting of Smiths Longspurs Calcarius-Pictus in British-Columbia Canada. Canadian Field Naturalist. vol 95, no 4. p. 469-470.
- Meddle SL, Owen-Ashley NT, Richardson MI & Wingfield JC. (2003). Modulation of the hypothalamic-pituitary-adrenal axis of an Arctic-breeding polygynandrous songbird, the Smith's longspur, Calcarius pictus. Proc R Soc Lond Ser B-Biol Sci. vol 270, no 1526. p. 1849-1856.
- Roberts JP & Schnell GD. (2006). Comparison of survey methods for wintering grassland birds. J Field Ornithol. vol 77, no 1. p. 46-60.
- Ryff AJ. (1987). Smith's Longspur a Case of Neglect. Ontario Birds. vol 5, no 1. p. 2-20.
- Sage BL. (1976). The Breeding Distribution of Smiths Longspur in Alaska. Condor. vol 78, no 1. p. 116-117.
- Yee DG, Bailey SF & Deuel BE. (1991). The Autumn Migration August 1-November 30, 1990 Middle Pacific Coast Region USA. American Birds. vol 45, no 1. p. 145-149.
