Apartigo de eklezio kaj ŝtato
La apartigo de eklezio kaj ŝtato estas filozofa koncepto por difinado de politika distanco en la rilato inter religiaj organizoj kaj la nacio-ŝtato. Precipe, la esprimo rilatas al la kreado de laika ŝtato (kun aŭ sen laŭleĝe eksplicita eklezi-ŝtata apartigo) kaj al malestablo, la ŝanĝiĝado de ekzistanta, formala rilato inter la eklezio kaj la ŝtato.[1]
En socio, la grado de politika apartigo inter la eklezio kaj la civila ŝtato estas determinita per la laŭleĝaj strukturoj kaj ĝeneralaj laŭleĝaj vidoj kiuj difinas la bonordan rilaton inter fakorganizita religio kaj la ŝtato. La principo de la plena konkurenco proponas rilaton en kiu ambaŭ politikaj unuoj interrilatas kiel apartaj organizoj sendepende de la aŭtoritato unu de la alia. La strikta apliko de sekulara principo de Laikeco (sekulareco) estas uzita en Francio, dum laikaj socioj, kiel ekzemple Danio kaj Britio, konservas formon de konstitucia rekono de oficiala ŝtata religio.[2]
La filozofio de la apartigo de la eklezio de la civila ŝtato egalas la filozofiojn de sekularismo, malestablismo, religia libereco, kaj religia plurismo, per kiuj eŭropaj ŝtatoj iĝis kelkaj el la sociaj roloj de la eklezio, la socialan ŝtaton, sociajn ŝanĝojn kiuj produktis kulture laikan loĝantaron kaj publikan sferon.[3] Praktike, eklezi-ŝtata apartigo distingiĝas de totala apartigo, postulita fare de la politika konstitucio de la lando, kiel en Barato kaj Singapuro, al ŝtata religio, kiel en la Maldivoj.
Vidu ankaŭ redakti
Notoj redakti
- ↑ The Oxford Companion to the Supreme Court of the United States (1992), Kermit D. Hall, Ed. pp. 717–26
- ↑ "Norway separates church and state". Alirita la 14an de majo 2015.
- ↑ Princeton University WordNet Arkivita la 8an de majo, 2016, en Wayback Machine: "separationism: advocacy of a policy of strict separation of church and state."