Ermentruda de Orleano
Ermentruda de Orleano (n. en 825 - m. en 869) (franclingve Ermentrude d'Orléans) estis la filino de Eŭdo de Orleano kaj de Engeltruda de Fézensac, kaj do estis idino de Karolo Martelo. Ŝi edziniĝis kun Karlo la 2-a la Senhara en 846 en Quierzy-sur-Oise, kaj estis kronita en la abatejo Saint-Médard en Soissons. La edziĝo ne estis feliĉa, ĉar la reĝo preferis sian amantinon, Richilde d'Ardennes, fratino de Bosono de Provenco, duko de Burgonjo.
| Ermentruda de Orleano | ||
|---|---|---|
| ||
| Persona informo | ||
| Ermentrude d'Orléans | ||
| Naskiĝo | proksimume 829 en nekonata valoro | |
| Morto | 6-an de oktobro 869 en Abbaye d'Hasnon | |
| Tombo | Baziliko de Saint-Denis vd | |
| Familio | ||
| Dinastio | Agilulfidoj vd | |
| Patro | Odo I, Count of Orléans vd | |
| Patrino | Engeltrude of Paris vd | |
| Gefratoj | William, Count of Orléans • Gebhard, Count of the Lahngau vd | |
| Edz(in)o | Karlo la 2-a la Senhara | |
| Infanoj | Judita de Flandrio • Ludoviko la 2-a • Charles the Child • Carloman • Lothar the Lame • Ermentrude • Rotrude • Gisela • Hildegard vd | |
| Profesio | ||
| Okupo | reĝino vd | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Ermentruda estis apartigita de Karlo en 867 (kvankam ne oficiale reĵetita), kaj ekde tiam restadis en la abatejo de Hasnon, apud Valenciennes, kie ŝi mortis la 6-an de oktobro 869, kiam ŝi estis 44-jarojn aĝa. Post ŝia morto, la reĝo Karlo la Senhara edziĝis kun sia amantino Richilde en 870.
El la kvar filoj de Ermentruda, unu fariĝis la reĝo Ludoviko la 2-a la Balbutulo.