Fresno de Río Tirón
Fresno de Río Tirón [FRESno deriotiRON] estas loĝloko kaj municipo en la oriento de la provinco Burgoso, en la regiono Kastilio-Leono, Hispanio. Ĝi apartenas al la komarko Montes de Oca, lime kun Rioĥo. La loknomo Fresno de Río Tirón estas etimologie komprenebla kiel Fraksenejo de Rivero Tirón, tiukadre aperas frakseno en la municipa blazono. La rivero Tirón elfluas ĉu Fresneda de la Sierra Tirón kaj alfluas al la rivero Ebro ĉe la municipo Haro, Rioĥo.
| Fresno de Río Tirón | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| municipo en Hispanio | |||
|
|
| ||
| Flago | Blazono | ||
| Administrado | |||
| Poŝtkodo | 09272 | ||
| En TTT | Oficiala retejo [+] | ||
| Demografio | |||
| Loĝantaro | 167 (2023) [+] | ||
| Loĝdenso | 17 loĝ./km² | ||
| Geografio | |||
| Geografia situo | 42° 28′ N, 3° 10′ U (mapo)42.46-3.1747222222222Koordinatoj: 42° 28′ N, 3° 10′ U (mapo) [+] | ||
| Alto | 703 m [+] | ||
| Areo | 9,68 km² ( 968 ha) [+] | ||
| |||
| |||
| |||
|
| |||
| Alia projekto | |||
 Vikimedia Komunejo Fresno de Río Tirón [+]
| |||
.svg)
.svg)
Geografio redakti
Ĝia municipa teritorio okupas totalan areon de 9,68 km² kaj laŭ la demografia informo de la municipa censo fare de la INE en 2021, ĝi havis 178 loĝantojn. Ĝi perdis loĝantojn dum la 20-a jarcento pro migrado al urbaj areoj, kiel ja okazis en multaj loĝlokoj de la regiono, fakte perdis 100 loĝantojn el 1991.
| 1991 | 1996 | 2001 | 2004 | 2012 | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 292 | 273 | 249 | 221 | 194 |
Ĝi distas 51 km de Burgoso, provinca ĉefurbo, limas interalie kun Belorado, Cerezo de Río Tirón kaj Briviesca.
Historio redakti
La areo apartenis unue al la Regno Kastilio. En Mezepoko okazis reloĝado fine de la 9-a jarcento. Frua mencio estis "Sancta María de Fresnu", 20-Feb-971.
Fresno de Río Tirón formis parton de la Alfoz de Cerezo de la Merindad de Rioja kun la cetero de Montes de Oca. En 1877 la loĝantaro estis pliiĝanta ĝis 448 loĝantoj kaj en 1887 ĝis 473 loĝantoj. Poste la loĝantaro dekadencis.
Aktualo redakti
Tradiciaj enspezofontoj estis agrikulturo (cerealoj) kaj brutobredado (ŝafoj). Lastatempe plej ekgravis kultura kaj rura turismo, ekzemple piedirado tra naturaj lokoj. Inter vidindaĵoj menciindas la preĝejo de Sankta Andreo, la ermitejo de la Dia Paŝtistino, la konvento de franciskanoj (en la foto de la tabelo) ktp.