Kaĝo

Kaĝo estas ŝlosita ejo farita de reto, stangoj aŭ kradoj, uzata por enfermi bestojn aŭ homojn. Kaĝo estas kutime uzata en hejmoj, en zoologiaj ĝardenoj kaj en farmbienoj.

Laŭ Francisko Azorín Kaĝo estas Skatolo, kesto el lignaj aŭ feraj stangoj aŭ dratoj, por enfermi birdojn, sovaĝajn bestojn.^[1] Li indikas etimologion el la latina capsa (kesto).^[2]

Metafore la esprimo kaĝo povas aludi ankaŭ al stato kie oni vivas normalan vivon neenfermite (ekzemple en prizono) sed el kie ne eblas eliri kun negativaj konsekvencoj, ekzemple "la kaĝo de nia amo" ktp. En kelkaj lingvoj krome oni uzas la esprimon de "ora kaĝo" por la sama stato sed aldonante luksan aŭ komfortan vivon, ekzemple "la filino de la milionulo vivis en ora kaĝo".

Vidu ankaŭ

Kategorio Kaĝo en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
Kaĝo en la Vikicitaro (Kolekto de citaĵoj)

Notoj

↑ Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 99.
↑ Azorín, samloke.

Ĉi tiu artikolo ankoraŭ estas ĝermo.

Helpu al Vikipedio plilongigi ĝin. Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi (menciante la fonton). Bonvolu aldoni parametron por plibone kategoriigi la paĝon.

[1] Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 99.

[2] Azorín, samloke.

[1]

[2]