Manĉurio

regiono en nordorienta Azio; nun parto de Ĉinio kaj Rusio

Manĉurio, Manĉurujo [1][2]Manĝurio (满洲 Mănzhōu) situas en Nord-Orienta Ĉinio, ĉirkaŭ la urbo Harbin kaj entenas la provincojn Heilongjiang, Jilin kaj Liaoning. Pro historiaj kaŭzoj, la ĉinoj ne preferas tiun nocion, ili pli volonte uzas la terminon Nord-Oriento (东北/東北 Dōngběi). Manĉurio estis okupita en 1931 fare de Japanio, kiu establis la pupŝtaton ManĉukoManĉukuo en 1932. Tiu okupado estis kondamnita fare de Usono per Hoover-Stimson-Doktrino. Post kiam la teritorion okupis en 1945 la Sovetunio, la teritorio transiris en 1946 al Ĉinio.

Manĉurio
Regiono
historia regiono [+]

LandoĈinio
- koordinatoj45° 0′ 0″ N, 125° 0′ 0″ O (mapo)45125Koordinatoj: 45° 0′ 0″ N, 125° 0′ 0″ O (mapo)


Manĉurio (Tero)
Manĉurio (Tero)

Manĉurio (Ĉinio)
Manĉurio (Ĉinio)
DEC

Map
Manĉurio
Vikimedia Komunejo:  Manchuria [+]
vdr
Manĉurio, ManĉurujoManĝurioMandĵurujo (ruĝ-kolore) sur la mapo de Ĉinio

La areon limas oriente la rivero Amuro kaj Ussuri, norde la Ĥingan-montaro, okcidente la Ĉina Muro kaj sude la rivero Jalu. Norde kaj oriente limas ĝin Rusio (Siberio), okcidente Mongolio kaj sude Nord-Koreio.

La nocio «Manĉurio» estas relative nova kaj derivita el la loka tunguza popolo manĉuoj.

Gravaj urboj redakti

 
Mapo de Manĉurio

Gravaj riveroj redakti

Trafiko redakti

Tra Manĉurio kondukas la Transmanĉuria fervojo, flanka branĉo de Transsiberia fervojo.

Sur la itinero Dalian - Changchun komunikis inter 1934-1945 (dum la japana okupo) la legenda eksprestrajno Ajia (vidu Ŝinkansen).

Loka Esperanto redakti

  • Esperanto en Liaoningo: Ekzistas en tiu provinco la Liao­ning-provinca Esperanto-Asocio (LEA), kiu utiligas du platformonjn: la Liaoninga Esplora Centro pri Edukado kaj Kulturo de Esperanto en la Orienta Liaoning-Universitato kaj la Liaoninga Esplora Bazo de Esperanto en Shenyang-Universitato
  • Esperanto en Ĝilino: Ĝjilina Esperanto-Instituto kaj Ĉangĉuna Esperanto-Asocio

Vidu ankaŭ redakti

Referencoj redakti

  1. Plena Ilustrita Vortaro 2002, p. 707
  2. L.L. Zamenhof literumis ankaŭ "Mandĵurujo" en letero de 1905