Mika PIIPARINEN (naskiĝinta la 16-an de decembro 1911 je Kolppana en Ingrio apud Gatĉino, mortinta la 21-an de julio 1991) estis finna komponisto. Li estas konata pro siaj multaj spiritaj kantoj.

Mika Piiparinen
Persona informo
Naskiĝo 16-an de decembro 1911 (1911-12-16)
Morto 21-an de julio 1991 (1991-07-21) (79-jaraĝa)
Ŝtataneco Finnlando
Okupo
Okupo komponisto
vdr

Piiparinen estis naskita en Inkerinmaa, kie lia patro laboris kiel predikisto. Patro Heikki Piiparinen ne konsentis preni sovetian civitanecon en 1929, kaj la familio translokiĝis al Finnlando, komence al Terijoki kaj post la militoj al Helsinko. Mika Piiparinen translokiĝis al Helsinko jam en 1935 ĉar li ne povis trovi laboron en Terijoki. Per civila profesio, Piiparinen estis entreprenisto kiu laboris en la sakindustrio. Li apartenis al la Helsinka Libereklezio dum pluraj jardekoj. Li gvidis la miksitan koruson de eklezio de Libereklezio de Finnlando en Helsinko inter 1947 kaj 1965, kaj la koruso rezultis ĉe pluraj someraj festoj de la Libereklezio de Finnlando.

La plej famaj el la spiritaj kantoj de Piiparinen estas Kun tummuvat illan varjot, Meren tiedän kirkkahan ("maron mi scias klaran"), Oi Golgatan ihana risti ("ho mirinda kruco de kalvario"), Oi katso mikä aamu (ho, vidu, kio mateno), Sinulle korkea Herra ("por vi, la alta Sinjoro") kaj Kädet ("La manoj"). En la 1970-aj kaj 1980-aj jaroj, tiuj kantoj estis kantitaj fare de kantistoj de liberaj reviviĝomovadoj kiel ekzemple la Libereklezio de Finnlando kaj la Pentekosto-reviviĝo, ekzemple Jorma Hynninen, Esa Ruuttunen kaj Studioĥoro de Jyväskylä. En la sama tempo, la spiritaj kantoj de Piiparinen ankaŭ disvastiĝis al Estonio, kie ili estis kantitaj precipe en la Oleviste-parokanaro de Talino.

En 2001, soprano Pirkko Törnqvist-Paakkanen kaj pianisto Risto Lauriala surbendigis la solkantojn de Piiparinen por la albumo de la Finngospel muzikeldonejo, Olen kädessäs, mestari.

Literaturo redakti

  • Ulla Riutta: Oi katso mikä aamu. Mika Piiparisen elämä. Hämeenlinna: Kustannusosakeyhtiö Päivä, 1985.