La Ondo de Esperanto: Malsamoj inter versioj

En la naŭdekaj1990-aj jaroj renovigis la eldonadon la eldonejo [[Sezonoj]], nun situanta en [[Kaliningrado]]. En [[1991]]-[[1997]] "La Ondo de Esperanto" aperadis 6-foje jare, poste ĉiumonate.

'''La Ondo de Esperanto'''. Estis feliĉa cirkonstanco, kiam, post la malsukcesoj de ,E'„[[La Esperantisto]]“, „Ruslanda„[[Ruslanda Esperantisto“Esperantisto]]“ kaj precipe „Espero“„[[Espero]]“ de Bitner, troviĝis persono [[Aleksandr Andrejeviĉ Saĥarov|Aleksandr Saĥarov]] en [[Moskvo]] - kiu oferis monon kaj tempon por komenci en februaro [[1909]] la eldonon de LOdE. Dum la unua jaro aperis 10 kajeroj (12 numeroj) entute 44 p. 54x35. En januaro [[1910]] la formato ŝanĝiĝis en 27x19 kaj restis tia ĝis la lasta numero en aprilo-majo [[1917]]; de tiu formato aperis entute 89 n-roj. (75 kajeroj) kun 1320 p. Krom ampleksa ruslanda kroniko LOdE enhavis modelan literaturon kaj poezion kaj serion de 137 portretoj de konataj esperantistoj. La abonantoj ricevis senpage la jenajn donacojn: 1912: Princo Serebrjanij de A. Tolstoj; 1913: Orienta Almanako; 1914: Esperanta Poŝkalendaro por 1915. P. TARNOW.