Talasofobio
Talasofobio (el la greka θάλασσα, thalassa, trad. maro kaj φόβος, phobos, trad. timo) estas intensa kaj persista timo al la maro aŭ oceanoj. Talasofobio povas inkluzivi timon esti en profundaj korpoj de akvo, timon pri la vasta malpleno de la maro, de maraj ondoj, maraj estaĵoj kaj timo de distanco de tero.[1]
Estante fobio, ĉi tiu nivelo de malkomforto devas esti klinike signifa (kio signifas, ke estas klara kaj evidenta difekto en la vivokvalito, kiu malebligas fari multajn aferojn kaj ofte kondukas al sufero) kaj aperas en kuntekstoj, en kiuj la oceano aŭ maro ne prezentas racian aŭ objektivan danĝeron.
Kaŭzoj redakti
Samkiel ĝi okazas ĉe aliaj specoj de fobioj, ne ekzistas klara kaŭzo, kiu kaŭzas talasofobion, sed estas multnombraj faktoroj, kiuj povas sekvi ĝian aspekton.
Unue oni devas konsideri la eblecon sperti traŭmatajn spertojn. Ĉi tiuj estas spertoj, en kiuj tre malagrabla emocia spuro asociiĝas kun diversaj stimuloj. Ekzemple, preskaŭ dronante aŭ perdante iun, kiun vi amas tiamaniere, povas antaŭdisponi sperti tiun angoran malordon.
Iuj homoj eĉ eble komencis disvolvi ĉi tiun timon pro atesto de situacio, kie alia persono estis en danĝero en la maro aŭ vidis filmon, kie estis ŝarkoj aŭ bestoj en la akvo, kiuj atakis homojn.
Alia ebla kialo kial talasofobio povas esti generita ŝuldiĝas al la manko de informoj pri la maro kaj/aŭ kio ekzistas en la profunda maro, tiel ke la persono ricevas la malĝustan ideon pri kio povas esti trovita en la maro kaj ĝeneraligas ĝin. Ekzemple, oni eble pensas, ke danĝeraj bestoj troveblas sur la strando, eĉ en malprofundaj partoj.
Referencoj redakti
- ↑ (2003) “Attack of the Water Monster”, Boating 76 (4), p. 44. “Thalassophobia is the fear of the sea and can be associated with the fear of water or waves, fear of the vast emptiness, or fear of distance from land.”.