Hoel la 3-a (Bretonio)
Hoel la Tria de Bretonio estis duka pretendanto de Bretonio en 1148 kaj grafo de Nantes de 1148 ĝis 1156.
| Hoel la Tria de Bretonio | ||
|---|---|---|
| Duko de Bretonio (pretendanto) | ||
| ||
| Regado | 1148-1154 | |
| Antaŭulo | Conan la Tria | |
| Ceteraj titoloj | Duko de Bretonio (pretendanto) | |
| Persona informo | ||
| Hoël III de Bretagne | ||
| Naskiĝo | ||
| Morto | 30-an de novembro 1155 | |
| Lingvoj | franca vd | |
| Ŝtataneco | Francio vd | |
| Familio | ||
| Dinastio | Familio de Kornvalo | |
| Patro | Conan la Tria | |
| Patrino | Matilda de Anglio | |
| Gefratoj | Berta (Bretonio) vd | |
| Infanoj | 1 | |
| Profesio | ||
| Okupo | aristokrato vd | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Biografio redakti
Hoel estis konsiderata kiel la filo de la duko Conan la 3-a kaj de Matilda de Anglio, la filino de Henriko la 1-a Beauclerc. Ĉe sia mortlito, ĉar li opiniis Hoel nelegitima, la duko Conan la 3-a rifuzis agnoski lin kiel sian postvenonton kaj elektis kiel heredanton sian nepon Conan, filo de sia filino Berta kaj de ties unua edzo Alano de Pentievro, grafo de Richmond. Li lokis la junan estontan dukon sub la kuratorecon de la dua edzo de lia patrino Eudon de Porhoët.
Hoel la Malagnoskita estis agnoskita duko kaj grafo nur de la Nantes-anoj. Li subskribis kelkajn ĉartojn[1], sed baldaŭ rezignis pri la duka titolo kaj regis nur la graflandon de Nantes. En 1154, Conan la 4-a, aĝrajta por okupi sian tronon, devis batali kontraŭ sia bopatro, kiu tiam ŝatis la povon, kaj alianciĝis al sia onklo Hoel. Conan, la unue venkita, rifuĝis al sia angla apanaĝo de Richmond kaj Hoel siavice suferis malvenkon en la 16-a de Decembro 1154 apud Rezé.
En 1156, Hoel estis forpelita el sia graflando de la Nantes-anoj, kiuj akceptis kiel grafon Gotfredo Plantaĝeneto. Oni ne konas la daton de la morto de Hoel kun kiu finiĝis la dinastio de la grafoj de Kornvalo.
Edziĝo kaj idaro redakti
De konata edzino, li havis nur unu filinon, pri kiu oni scias nur pri la unua litero de la nomo : « O. », kiun li dediĉis al Dio ekde la 13-a de Aŭgusto 1149. Ŝi izoliĝis kiel religiulino en Coët ĉe la rivero Luaro.
Notoj kaj referencoj redakti
- ↑ en 1153 li ĉiam uzis la titolon « Ego Hoellus, permissu Dei Britanniae dux, Conani comitis filiu » kiam li donis la grundon de Villeneuve al la abatejo de Buzay.
Bibliografio redakti
- André Chédeville & Noël-Yves Tonnerre La Bretagne féodale (XIe - XIIIe). Ouest-France Université Rennes (1987) (ISBN 2727200122).