Huerta de Valdecarábanos
Huerta de Valdecarábanos estas municipo de Hispanio, en la Provinco Toledo, regiono de Kastilio-Manĉo.
| Huerta de Valdecarábanos | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| municipo en Hispanio | |||
|
|
| ||
| Flago | Blazono | ||
| Administrado | |||
| Lando | Hispanio | ||
| Regiono | Kastilio-Manĉo | ||
| Provinco | Toledo | ||
| Komarko | Mesa de Ocaña | ||
| Poŝtkodo | 45750 | ||
| Politiko | |||
| Urbestro | Pedro Miguel García del Rincón Luján | ||
| Demografio | |||
| Loĝantaro | 1 952 (2011) | ||
| Loĝdenso | 21 loĝ./km² | ||
| Geografio | |||
| Geografia situo | 39° 52′ N, 3° 37′ U (mapo)39.860833333333-3.6161111111111Koordinatoj: 39° 52′ N, 3° 37′ U (mapo) [+] | ||
| Alto | 620 m [+] | ||
| Areo | 83 km² (8 300 ha) | ||
| Horzono | UTC+01:00 [+] | ||
| |||
| |||
|
| |||
| Alia projekto | |||
 Vikimedia Komunejo Huerta de Valdecarábanos [+]
| |||
Toponimio redakti
La esprimo "Huerta de Valdecarábanos" estas toponimo komponita de Huerta, kiu devenas el latina HORTVS 'ĝardeno, fruktoĝardeno', kaj de Valdecarábanos. Tiu dua termino estas nomo komponita de val, latina mallonĝiĝo de valo, kun la prepozicio de kaj la vorto Carábanos kiu posedas la radikon karav-. Tiu radiko estas antaŭromia kaj estas rilata kun la bazo kar, 'ŝtono' [1]
Loĝantoj redakti
La loĝanto nomiĝas Huertano. La censita populacio en 2011 estis de 1.952 loĝantoj kaj la denseco estas de 23,52 loĝ/km².
Situo redakti
Huerta de Valdecarábanos estas situanta en la centra parto de Kastilio-Manĉo en la komarko aŭ distrikto Mesa de Ocaña en la nordorienta parto de la provinco de Toledo, je altitudo de 620 m; je 40 km el Toledo, provinca kaj regiona ĉefurbo. La areo de ties teritorio estas de 83 km². La geografiaj koordinatoj estas 39°51′39″ N 3°36′58″ Ok.
Geografio redakti
La municipo troviĝas situanta je la suda deklivo de monteto[2] en la komarko Mesa de Ocaña. Limas kun la municipaj teritorioj de Yepes, Ocaña kaj Cabañas de Yepes norde, Dosbarrios oriente, La Guardia, Villanueva de Bogas kaj Mora sude, kaj Villamuelas kaj Villasequilla okcidente.
Historio redakti
Post la reconquista, en 1154 Alfonso la 7-a, donis al mozaraboj de Malago kelkajn terenojn en Valdecarábanos por ties reloĝado. Poste oni donis la teritorion al la Ordeno de Kalatrava, fine de la 12a jarcento; ties kavaliroj starigis sur elstara monteto, kie probable estis islama konstruaĵo, la kastelon de Huerta, kiu daŭrsi ĝis la 18a jarcento.
Karlo la 1-a de Hispanio, vendis la vilaĝon en la 16a jarcento al Álvaro de Loisa, nobelulo de Talavera.
Meze de la 19a jarcento la municipa buĝeto estis de 18.000 "reales" el kiuj 4.400 estis por pago al la sekretario.[2]
Ekonomio redakti
Agrikulturo kaj brutobredado tradicie. Servoj kaj loĝejoj.
Monumentoj redakti
- Kastelo de Huerta, konstruita fine de la 12a jarcento fare de la Ordeno de Kalatrava, kiuj bone konservis la kastelon ĝis 1538 kiam la reganto talavera Álvaro de Loaysa aĉetis Encomienda de Huerta, kaj malmuntis la konstruaĵon, kiu en 1575 jam estis preskaŭ abandonata. En la 18a jarcento oni priskribis ĝin sen pordoj, nek ligno nek tegmento nek kradoj. Ties plano estas de forma sesangula kaj tre longeca (60 m por 15) laŭ la monteto kie ĝi kuŝas, kaj kun kurbaj pintoj. Ĝi havis du eksterajn areojn, krom la ĉefa kaj fosaĵo, kaj restas io el akvorezervujo, aŭ eble la enirejo al subtera kelo, ne esplorita. Ĝi estas tre ruina. Ĝi estis vendita kaj tute abandonita fine de la 19a jarcento, kaj parto el ties ŝtonoj estis alportataj al Huerta de Valdecarábanos por konstrui la municipan tombejon.
- Ermitejo de la Virgulino de la Rozario de Paŝtistoj: de stilo modernisma, konstruita de Jesús Carrasco-Muñoz y Encina (Hispanio, 1869-1957) en 1910. Proklamata Heredaĵo de la Homaro en 2011.
Festoj redakti
- 15-a de majo: Sankta Isidro.
- Lasta semajnfino de majo: tago de la Purulinoj.
- Lasta semajnfino de aŭgusto: Virgulino de la Rozario de Paŝtistoj.
Notoj redakti
- ↑ Jairo Javier García Sánchez, Toponimia mayor de la provincia de Toledo (zonas central y oriental), Toledo, 2004, Instituto provincial de investigaciones y estudios toledanos, paĝoj 199 kaj 200, ISBN 84-95432-05-6.
- ↑ 2,0 2,1 Madoz, volumo 9a, paĝo 296.