La festeno de Trimalĥio
La festeno de Trimalĥio (lat. Cena Trimalchionis) estas la plej longa kaj plej konata epizodo el la romano Satirikono de Petronio.
| Cena Trimalchionis | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| literatura verko | |||||
| Aŭtoroj | |||||
| Aŭtoro | Petronio | ||||
| Lingvoj | |||||
| Lingvo | latina lingvo | ||||
| Eldonado | |||||
| |||||
Trovado redakti
La teksto estis trovita ĉ. 1645 en la biblioteko de Niccolo Cippico en Trogir (Trau, Dalmatio).[1]. Ĝi estis eldonita en 1664 en Padovo.
Estis unue forte pridubita ĝia aŭtentikeco. La plej gravaj sciencistoj argumentis parte por, parte kontraŭ ĝi (inter ili Reinesius,[2] Scheffer,[3] Adrien Valois, Joh. Chr. Wagenseil,[4] Tilebom,[5] Giovanni Lucio,[6] Lotichius kaj multaj aliaj).[7]
Fine aŭtentikeco estis konfirmita. Tio rezultis el citaĵoj ĉe Johano de Salisburo kaj el noto, kiu konfirmis la kopiadon de la teksto je ĉ. la jaro 1423.[8] Je tiu tempo Poggio Bracciolini dum serĉado de antikvaj aŭtoroj malkovris tekston de Petronio.[9]
Pridiskutita estas la unua loko de trovado, ĉu Britio aŭ Kolonjo?[10] kaj la originala strukturo de la libro.[11]
Enhavo redakti
La teksto enhavas laŭ nuna kalkulo la ĉapitrojn 26.7 ĝis 79 de la Satirikono.
Rilate lingvohistorion speciale la interparoloj de la liberigituloj inter la amikoj de Trimalĥio estas interesaj, ĉar tiuj estas la sola dokumentado de la vulgara latina lingvo.
Referencoj redakti
- ↑ Théodore Petrequin: „Découverte d’un manuscrit de Petrone a Trau, en 1663. Épisode de l’histoire littéraire de Lyon au 17e siècle.“ Revue du Lyonnais, esquisses Physiques, Morales et Historiques 2 (Lyon, 1835) 417-431; Remigio Sabbadini: „Per la storia del Codice Traurino di Petronio.“ RFIC 48 (1920) 27-39..
- ↑ Thomas Reinesius: T. PetronI Arbitri in Dalmatia nuper repertum Fragmentum cum epicrisi & scholiis etc. (Leipzig, 1666).
- ↑ Johannes Scheffer: De Fragmenti hujus Traguriano vero auctore Dissertatio.
- ↑ Adrien Valois / Joh. Chr. Wagenseil: De Cena Trimalcionis nuper sub Petronij nomine vulgata Dissertationes. (Paris, 1666).
- ↑ Johann C. Tilebom: De Tragurienso Fragmento Petronii. Judicium ad typographo.
- ↑ G. Lucio: Memorie istoriche di Tragurio, ora detto Trau (Venedig, 1673)
- ↑ komparu ankaŭ J. Farrer: Literary Forgeries. (London, 1907).
- ↑ Der Codex Traguriensis wurde vermutlich in Florenz geschrieben; A. C. de la Mare: The Return of Petronius to Italy. En: J.J.G. Alexander, M.T. Gibson: Medieval Learning and Literature. Essays presented to Richard William Hunt. Oxford 1976, p. 220–254, speciale 243f.
- ↑ G. Berger: Zur Wiederentdeckung Petrons in Italien (Poggios Funde und der Codex Traguriensis). En: Actes de la XIIe Conférence internationale d’études classiques ‚Eirene’ Clúj-Napoca 2-7 octobre 1972 (eld. 1975) p. 429–434.
- ↑ Albert C. Clark:The Trau MS. of Petronius. En: Classical Review 22, 1908, p. 178f.
- ↑ Stephen J. Harrison: Dividing the Dinner: Book Divisions in Petronius’ Cena Trimalchionis’. En: Classical Quarterly 92 (= n.s. 48) (1998) p. 580–585.
Literaturo redakti
- J. Foster: The Cena Trimalchionis of Petronius in the Codex Traguriensis. Disertacio (Pittsburgh, 1938) komparu UPB 14 (1938) p. 86–91.
- Petronius, Wilhelm Ehlers, Konrad Müller: Das Gastmahl des Trimalchio. Cena Trimalchionis. Artemis & Winkler, 2002, ISBN 3-7608-1371-2.