Polemon de Ateno (skolarĥo)
Polemon el Ateno (en la greka: Πολέμων ; [1] mortinta en 269/270 a.K.) estis grava platonista filozofo kaj tria posteulo de Platono kiel Skolarĥo (greke: Σχολάρχης, estro de la Akademio) de 313/314 ĝis lia morto en 269/270 a.K. Li estis studento de Ksenokrato kaj kredis, ke filozofio devus esti vivpraktiko, kaj ne nur instrutemo.
| Polemon de Ateno | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | en Ateno |
| Morto | 2-an de januaro 2000 en Antikva Ateno |
| Lingvoj | antikva greka |
| Ŝtataneco | Antikva Ateno 
|
| Okupo | |
| Okupo | filozofo
|
Vivo
redaktiPolemon estis la filo de Filostrato, riĉa kaj fama politikisto. En sia juneco li estis ege diboĉema, sed iun tagon, proksimume en la aĝo de 30 jaroj, kiam li enrompis en la lernejon de Ksenokrato estinta ĉe la kapo de grupo da festenuloj, lia atento estis altirita al la prelego, kiun la rektoro trankvile daŭrigis malgraŭ la tumulto. Ekde tiu tago li adoptis vivstilon de kontento kun malmulto kaj daŭre vizitis la lernejon regule, kaj pro la morto de Ksenokrato, li iĝis ĝia rektoro en 315 a.K. [2]
Liaj disĉiploj estis Krato de Ateno, kiu estis lia Eromenuso, Krantoro, kaj ankaŭ Zenono el Kitiono kaj Arkesilao. Diogeno Laertio diris, ke li mortis pro maljunaĝo kaj natura morto. Lia posteulo ĉe la kapo de la Platona Akademio estis Krato. [3] Laŭ Eŭzebo de Cezareo (Kroniko) li mortis en 269/270 a.K. (en kelkaj manuskriptoj: en 275/276 a.K.).
Filozofio
redaktiDiogeno raportas ke Polemon estis disĉiplo de Ksenokrato en ĉio. Li aprezis la sorton de filozofio trejni homojn en aferoj kaj faroj, ne en dialektikaj konjektoj. Lia karaktero estis serioza kaj rigida kaj li fieris pri lia montrado de memkontrolo, kiun li akiris en emocioj de ĉiuj specoj. En la literaturo li plej admiris Homero'n kaj Sofoklo'n, kaj laŭdire li estis la aŭtoro de la rimarko, ke Homero estas epopea Sofoklo kaj Sofoklo estas tragedia Homero. [3]
Verkaro
redaktiLaŭ Diogeno, Polemon postlasis kelkajn artikolojn, neniu el kiuj konserviĝis kiam la Suida leksikono estis komponita en la 10-a jarcento. Estas citaĵo de Klemento de Aleksandrio, [4] devenanta de polemiko aŭ alia filozofo samnoma, en la eseo "Pri Vivo laŭ Naturo" (greke: ἐν τοῖς περὶ τοῦ κατὰ φύσιν βίου), kaj alia trairejo, pri ĝojo, [5] kaj perfekte kongruis al ĝi Cicerono, [6] kiun Polemon diris la "supera bono" (latine: summum bonum) estas vivi laŭ la leĝoj de la naturo. [3]
Eksteraj ligiloj
redakti- Diogenes Laërtius, Vivoj de la eminentaj filozofoj, Volumo I, Libro IV, 16-20, Polemo, en la angla Vikiteksto
Piednotoj
redakti- ↑ Por prononci la nomon ĝuste, la akcento estas sur la dua lasta silabo
- ↑ Smith, William, Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, Polemon, pp. 433-434
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Smith 433
- ↑ (Clemens Alexandrinus, Stromata, XII, 6 (532) (117
- ↑ (Clemens Alexandrinus, Stromata, II, 22 (376) (410
- ↑ Cicero, de Finibus, iv. 6