Ĉejena lingvo
La Ĉejena Lingvo (Tsėhesenėstsestotse aŭ, en pli simpla literumado, Tsisinstsistots) estas indiĝena amerika lingvo parolata de la ĉejenoj (angle, france & hispane: cheyenne) en aktuala Montano kaj Oklahomo, Usono. Ĝi estas parto de la Algonkena lingva familio. Simile al la aliaj algonkenaj lingvoj, ĝi havas kompleksan aglutinan morfologion.
| Ĉejena lingvo | |
| Tsisinstsistots | |
| |
| lingvo • moderna lingvo | |
|---|---|
| Plains Algonquian | |
| Parolata en | Usono |
| Regiono | Montano kaj Oklahomo |
| Parolantoj | ~1 700 |
| Skribo | latina alfabeto |
| Lingvistika klasifiko | |
| Amerika Algika
| |
| Lingva statuso | 3 sendube endanĝerigita |
| Lingvaj kodoj | |
| Lingvaj kodoj | |
| ISO 639-2 | chy |
| ISO 639-3 | chy |
| Glottolog | chey1247 |
| Angla nomo | Cheyenne |
| Franca nomo | cheyenne |
Klasifiko redakti
La ĉejena estas unu el la algonkenaj lingvoj, kiu mem estas subfilumo de la algikaj lingvoj. Pli precize, ĝi estas ebenaĵa algonkena lingvo. Tamen, la ebenaĵa algonkena, kiu ankaŭ inkluzivas la arapahan kaj la nigrapiedan (en: "Blackfoot"), estas area anstataŭ genetika subgrupo.
Geografia distribuo redakti
La ĉejena estas parolata de ĉirkaŭ 1 700 homoj, nome Ĉejenoj, plejparte plenkreskulaj sur la Norda Ĉejena Indiana Rezervejo ("Northern Cheyenne Indian Reservation") en Montano kaj en Oklahomo.
Skribsistemo redakti
La ĉejena ortografio de 14 literoj estas nek pure fonema sistemo nek fonetika transkribado; ĝi estas, en la vortoj de lingvisto Wayne Leman, "prononca ortografio." Alivorte, ĝi estas praktika literumanta sistemo dizajnita por faciligi ĝustan prononcon. Iuj alofonaj variantoj, kiaj senvoĉaj vokaloj, estas montrataj. <e> prezentas ne la fonemon /e/, sed estas kutime prononcata kiel fonetika [ɪ] kaj iam varias al [ɛ]. <š> prezentas /ʃ/.
Gramatiko redakti
Fonologio redakti
Vokaloj redakti
La ĉejena fonologio estas ne escepte kompleksa. Dum ke estas nur tri bazaj vokaloj, ili povas esti prononcataj laŭ tri manieroj:
- alta tonalto (ekz. á),
- malalta tonalto (ekz. a), kaj
- senvoĉe (ekz. ė)[1].
La alta kaj malalta tonaltoj estas fonemaj, dum ke la vokalan senvoĉigon regas ĉirkaŭaj reguloj, kio faras senvoĉajn vokalojn alofonoj de la voĉaj vokaloj.
| Antaŭo | Centra | Dorso | |
|---|---|---|---|
| Ne-malalta | e | o | |
| Malalta | a |
Konsonantoj redakti
La digrafo ‘ts’ prezentas sibligitan /t/; fonologia regulo de la ĉejena estas, ke subkuŝa /t/ iĝas afrikata antaŭ /e/ (t > ʦ / __e). Pro tio, ‘ts’ estas ne aparta fonemo, sed alofono de /t/. La sono [x] estas ne fonemo, sed derivas de aliaj fonemoj, inkluzivanta /ʃ/ (kiam /ʃ/ antaŭas aŭ sekvas ne-antaŭan vokalon, /a/ aŭ /o/), kaj la malproksime-pasinta tensa morfemo /h/ kiu estas prononcita kiel [x] kiam ĝi antaŭvenas morfemon kiu komenciĝas per /h/.
| Dulipa | Denta | Postalveola | Vela | Glota | |
|---|---|---|---|---|---|
| Halta | p | t | k | ||
| Fricativa | v | s | š | (x) | h |
| Naza | m | n |
Morfologio redakti
Verbo redakti
Pronomaj afiksoj redakti
La ĉejena prezentas la partoprenantojn de parolago ne kiel apartaj pronomaj vortoj sed kiel afiksoj ĉe la verbo. Ĝia pronoma sistemo uzas tipe Algonkinajn distingojn: tri personojn (1-an, 2-an, 3-an) plus flankan 3-an (3'), du nombrojn (singularon, pluralon), animecon (anima kaj neanima) kaj inkluziveco kaj neinkluziveco ĉe la unua persona pluralo. La 3' (flankiva) persono estas ellaboraĵo de la tria; ĝi estas "elfokusa" tria persono. Kiam estas du aŭ pli triaj personoj en esprimo, unu el ili iĝos flankigita. Se la flanka ento estas anima substantivo, ĝi estos markita per flankiva sufikso, tipe -o aŭ -óho. Verboj montras la ekziston de flankaj partoprenantoj, ĉu ili ĉeestas kiel substantivoj, ĉu ne.
Estas tri bazaj pronomaj prefiksoj en la ĉejena:
ná- Unua persono
né- Dua persono
é- Tria persono
Ĉi tiuj tri bazaj prefiksoj povas esti kombinita kun diversaj sufiksoj por esprimi ĉiujn el la pronomaj distingoj de la ĉejena. Ekzemple, la prefikso ná- povas esti kombinita ĉe verbo kun la sufikso -mi por esprimi la unuan personan pluralon malinkluzivan ("ni, ne inkluzivante vin"), kiel kun nátahpetame, "niEkslu estas grandaj."
Historia evoluo redakti
Simile al ĉiuj Algonkinaj lingvoj, la ĉejena evoluis de rekonstruita praulo nomata la Pra-Algonkina (ofte mallongigita "PA"). La sono-ŝanĝoj sur la vojo de PA al la moderna ŝajena estas kompleksaj, kiel montras la evoluo de la PA vorto *erenyiwa "viro" al la ĉejena hetane:
- Unue, la PA sufikso -wa gutas (*erenyi)
- La ĝeminata vokala sekvenco -yi- simpliĝas al /i/ (duonvokaloj foneme estis vokaloj en PA); kiam PA */mi/ aŭ */o/ aperis antaŭ alia vokalo, ĝi iĝis ne-silaba (*ereni)
- PA */r/ ŝanĝiĝas al /t/ (*eteni)
- /h/ estas adiciita antaŭ vorto-komencaj vokaloj (*heteni)
- Pro vokala ĉeno-ŝovo, la vokaloj en la vorto fine iĝas /e/, /a/ kaj /e/ (PA */e/ iam respektivas al ĉejena /e/ kaj foje al la ĉejena /a/; tamen PA */mi/ preskaŭ ĉiam respektivas al la ĉejena /e/) (hetane).
Vortprovizo redakti
Iuj ĉejenaj vortoj (kun la Pra-Algonkinaj rekonstruaĵoj, kie sciataj):
Piednotoj redakti
- ↑ Estas ankaŭ du aliaj variantoj de la fonemaj tonaltoj: la meza (ekz. ā) kaj la altigite-alta tonaltoj (ekz. ô). Ĉi tiuj estas ofte ne signataj en skribado, kvankam ekzistas normaj diakritaj signoj por signi ĉiujn el ili. Lingvisto Wayne Leman inkluzivis unu plian varianton en lia (angle) artikolo (1981) Arkivigite je 2007-11-23 per la retarkivo Wayback Machine en la International Journal of American Linguistics (~"Internacia Revuo de Amerika Lingvistiko") pri la ĉejenaj tonaltaj reguloj, la malaltigite-alta tonalto (ekz. à), sed poste agnoskis, ke tiu proponita tonalto estas la sama kiel malalta tonalto.