Achdiat Karta Mihardja
Achdiat Karta Mihardja (sundalfabete: ᮊᮁᮒ, latinalfabete: Akhdiat Karta Miharja; 6a de marto 1911 - 8a de julio 2010), pli bone konata sub lia mallonga plumnomo Achdiat K. Mihardja, estis indonezia verkisto, romanverkisto kaj dramisto. Li estas plej konata pro sia romano, Atheis, kiu estis publikigita en 1949. Atheis estas konsiderita unu el la plej gravaj verkoj de indonezia literaturo post la Dua Mondmilito.
| Achdiat Karta Mihardja | ||
|---|---|---|
 Mihardja, ĉirkaŭ 1955.
| ||
| Persona informo | ||
| Naskiĝo | 6-an de marto 1911 en Garut Kota | |
| Morto | 8-an de julio 2010 (99-jaraĝa) en Kanbero | |
| Lingvoj | indonezia vd | |
| Loĝloko | Bandungo vd | |
| Ŝtataneco | Indonezio vd | |
| Alma mater | Universitato de Indonezio vd | |
| Partio | Partio Demokratia Indonezia de Lukto vd | |
| Profesio | ||
| Okupo | ĵurnalisto • politikisto vd | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Vivo redakti
Achdiat naskiĝis la 6-an de marto 1911 en Garut, Okcidenta Javo. Lia patro, bankdirektoro, havis kolekton de libroj kiujn Achdiat konsideras la ellasilon por sia intereso en literaturo. Li laboris kiel ĵurnalisto frue en sia kariero. En 1949, li publikigis sian plej gravan verkon, Atheis, kiu koncentriĝis pri islama viro de Okcidenta Javo, Hasan, kaj lia rilato kun liaj amikoj, kiuj estis influitaj de eksterlandaj ideoj, kiel ekzemple marksismo. Tiu libro estas konsiderita unu el la plej gravaj verkoj de moderna literaturo en Indonezio. Ateist poste estis adaptita al filmo en 1974, reĝisorita de Sjumandjaja kaj ĉefrolita de Christine Hakim kaj Deddy Sutomo. Achdiat estis la ricevanto de la indonezia nacia literaturpremio en 1956 pro sia verkaro.
En 1950, li helpis fondi Lekra, organizon de indoneziaj verkistoj ligitaj al la Indonezia Komunista Partio. Li ankaŭ estis grava figuro en la Indonezia PEN-Klubo dum la mezo de la 1950-aj jaroj, serĉante internaciajn ligojn kun tiaj figuroj kiel la angla poeto Stephen Spender kaj helpante gastigi afrik-usonan romanverkiston Richard Wright dum lia vizito en Indonezio por la 1955 Bandunga Konferenco. Kvankam onidiroj daŭras, li neis, ke li estas ateisto mem. Li estas membro de la Indonezia Socialista Partio, kiu estis malpermesita en 1960 fare de lia amiko, prezidanto Sukarno. Li tiam parolis pri sia rilato kun Sukarno: "Ni estas bonaj amikoj sed ne ideologie... Plej malbone, li subite malpermesis mian partion."
En 1961, li iĝis profesoro pri indonezia literaturo kaj lingvo ĉe la Aŭstralia Nacia Universitato ĉe la invito de la universitato. Li poste elektis ekloĝi en Kanbero en Aŭstralio en la 1960-aj jaroj kie li vivis dum pli ol 40 jaroj. Tamen, li daŭre ricevis rekonon pro sia laboro en Indonezio. Li estis premiita per la indonezia artpremio en 1971.
Lia lasta vizito en Indonezio estis en junio 2005. La vizito devis reklami la publikigon de Manifesto Khalifatullah, sekvaĵo al Ateist kiu iris sur vendon la 7-an de junio 2005. Li priskribis la romanon kiel respondon al la temoj levitaj en Ateism kaj ĝia ĉefa mesaĝo estis ke "Dio faris la homon kiel Sian reprezentanton sur la tero, ne de Satano." En 2009 li esprimis intereson en verkado de sia membiografio, sed li estis nekapabla kompletigi tiun laboron.