Ateisto (romano)

Atheis estas romano de Achdiat Karta Mihardja publikigita de Balai Pustaka en 1949. La romano, kiu uzas tri rakontajn stilojn, kronikas la vivon de Hasan, juna islamano kiu estis kreskigita por esti religiema, sed finas dubi sian propran religion post traktado kun marksist-leninismaj amikoj, nome nihilismaj verkistoj.

Ateisto
literatura verko
Aŭtoroj
Aŭtoro	Achdiat Karta Mihardja
Lingvoj
Lingvo	indonezia lingvo
Eldonado
Eldondato	1949
Eldonejo	Balai Pustaka

Achdiat, ĵurnalisto kaj redaktisto kiu siatempe aliĝis al la ekscentra poeto Chairil Anwar kaj al la Indonezia Socialista Partio, verkis Ateisto-n inter majo 1948 kaj februaro 1949. Lia indonezia lingvo estas influita per la sunda, kaj lia skribstilo pli similas al tiu de Minang-verkistoj de pli fruaj periodoj ol nuntempaj verkistoj. Precipe diskutante pri kredo, ĉi tiu romano tuŝas ankaŭ la rilaton inter moderneco kaj tradiciismo. Kvankam Achdiat asertas, ke ĉi tiu laboro estas intencita esti realisma, simbolismo kaj simbolaj rilatoj estis proponitaj pri Ateisto.

Estis sufiĉe ekscitita diskuto kiam Atheis estis publikigita. Religiuloj, marksistoj-leninistoj kaj anarkiistoj malakceptis ĉi tiun romanon ĉar ĝi ne klarigis siajn respektivajn ideologiojn, dum literaturaj kaj publikaj gravuloj multe laŭdis tiun ĉi romanon. Ĉi tiu favora ricevo povas ŝuldiĝi al la bezono de nacia integriĝo fare de la Registaro de Indonezio. Antaŭ 1970, Atheis estis tradukita en la malajan, kaj en 1972 ĝi estis tradukita en la anglan; en 1974 la romano estis adaptita al filmo. Aldone al ricevado de premio de la registaro en 1969, Ateist estas inkludita en la Unesko-Kolekto de Reprezentaj Verkoj.

Intrigo

Ateist intrigo ne estas lineara. Laŭ indonezia literatura eksperto de nederlandano A. Teeuw, la intrigo de tiu romano uzas la sekvencon kiel formulite malsupre. La litero A reprezentas la periodon diskutitan en la skribaĵoj de Hasan (de infanaĝo ĝis lia eksgeedziĝo kun Kartini), la litero B reprezentas la periodon rakontitan fare de la rakontanto, kaj la litero C reprezentas la tempon en kiu Hasan estis mortigita.

[ C { B ( A ) B } C ]

La rakontresumoj malsupre estas skribitaj en kronologia sinsekvo.

Hasan, kiu estis naskita en Panyeredan en familio de anoj de la Naksjabandiĝah Ordo, estas sufiĉe inteligenta studento kaj vivas kun sia familio kaj adoptita fratino, Fatimah. Post lernejo, Hasan provas svati al sia amiko Rukmini esti sia edzino. Tamen, Rukmini, kiu havis pli altan socian reputacion, estis promesita al iu riĉulo en Batavio (nun Ĝakarto). Anstataŭe, la gepatroj de Hasan petis lin geedziĝi kun Fatimah. Hasan rifuzis, tiam komencis studi Islamon kun sia patro. Li tiam moviĝis al Bandungo por labori kiel registara dungito.

En Bandungo, Hasan laboris por la japana okupregistaro kaj vivis asketan vivon; li ofte fastis dum tagoj kaj banis sin en la rivero plurfoje en la fruaj horoj de la mateno. Dum en Bandungo, li renkontis sian deinfanaĝan amikon, Rusli, kiu prezentis knabinon nomitan Kartini. Vidante, ke Rusli kaj Kartini estas marksist-leninistoj kaj tial ateistoj, Hasan sentis sin kvazaŭ alvokitaj por resendi ilin al Islamo. Tamen, li ne povis venki la argumenton de Rusli kontraŭ religio, ĝis Hasan komencis dubi sian kredon. Kun la tempo Hasan iĝis pli kaj pli laika, ĝis iutage li preferis spekti filmon en la kinejo kun Kartini anstataŭ preĝi Magrib. Tra Rusli, Hasan estas prezentita al diversaj homoj kiuj adheras al diversaj ideologioj, inkluzive de Anŭar, nihilisto kiu ŝatas ludi kun virinoj; Hasan ankaŭ komencis alproksimiĝi al Kartini.

Unun tagon, Hasan revenis al Panĝeredan kun Anŭar por viziti sian familion. Tie, Anŭar vidis du teruritajn noktajn gardistojn proksime de tombejo. Informite, ke la nokta gardisto vidis fantomon, Anŭar eniris la tombejon kun Hasan por pruvi, ke ekzistis neniu fantomo tie. Tamen, Hasan sentis, ke io estas malantaŭ li; tio igis lin forkuri el la tombejo. Kiam Anŭar ridis pri la reago de Hasan, Hasan sentis, ke lia fido estis rompita. Li finis havi grandan batalon kun sia familio pri religio, do li estis forpelita el la domo. Reveninte al Bandungo, li geedziĝis kun Kartini.

Tri jarojn poste, la rilato de Hasan kun Kartini plimalboniĝis. Ili suspektas unu la alian. Finfine, Hasan vidis Kartini forlasi la hotelon kun Anŭar kaj suspektis ke ŝi trompis lin - tiu supozo ne estis vera. Hasan tuj eksedziĝis de sia edzino kaj forlasis la domon. Ne longe poste, li malsaniĝis je tuberkulozo. Post kelkaj semajnoj, li revenis al Panĝeredan ĉar li aŭdis, ke lia patro estas tre malsana. Eĉ se li volis kompensi, lia patro elpelis Hasan kiel la tenton de diablo. En malespero, Hasan revenis al Bandungo.

Malsane, Hasan alproksimiĝis al ĵurnalisto kaj donis al li eseon enhavantan sian vivhistorion; Ĉi tiu ĵurnalisto pretas publikigi la verkon de Hasan se io okazos al Hasan. Baldaŭ poste, Hasan forlasis la domon post elirmalpermeso kaj estis pafita fare de japana patrolo. Li tiam mortis post estado torturita, kun siaj lastaj vortoj "Allahu Akbar ". La sekvan tagon, Rusli kaj Kartini prenis la korpon.

Roluloj kaj karakteroj

Hasan

Hasan estas la ĉefprotagonisto de la romano. Kreskita devota islamano, Hasan komencis dubi siajn kredojn pro la influo de siaj deinfanaĝaj amikoj kaj aliaj konatoj en Bandungo. Li iĝas eĉ pli konfuzita pro siaj sentoj por Kartini, kiu estas fizike simila al sia unua amo, Rukmini. Finfine, post esti elpelita fare de lia familio kaj esti neglektita fare de liaj amikoj, Hasan estis pafita kaj tiam torturita al morto fare de la japana polico.

Laŭ literaturrecenzistoj Maman S. Mahayana, Oyon Sofyan, kaj Achmad Dian, la psikologiaj luktoj de Hasan reflektas la psikanalizan teorion proponitan fare de Sigmund Freud. Teeuw notas, ke Hasan ŝajnas seniluziigita ke lia religia edukado ne estis sufiĉe por venki la tentojn de la moderna mondo. poeto kaj literaturrecenzisto Muhammad Balfas skribis, ke la konflikto de Hasan ekestis pro sentado intelekte tirita inter lia tre pia patro kaj la marksisto Rusli, estante mense torturita fare de la memcerta Anŭar. Balfas notas, ke ekzistas tri versioj de Hasan kiuj ekaperas al la leganto: la opinio de Hasan de li mem, la opinio de la rakontanto de Hasan, kaj la rememoro de la rakontanto de Hasan.

Rusli

Rusli estas la deinfanaĝa amiko de Hasan kiuj denove renkontiĝas en Bandungo. Marksist-leninisto, Rusli estis tre klera kaj elokventa; tiujn kapablojn li ofte uzas por venki super ideologiaj debatoj. Tra Rusli, Hasan estis prezentita al pluraj aliaj figuroj kun okcidenta eduko kaj ideologio, inkluzive de Kartini, kiu poste iĝis la edzino de Hasan. Dum la tempo de Hasan en Bandungo, Rusli disponigis emocian subtenon al li kaj Kartini. Rusli ankaŭ akompanis Kartini por identigi la korpon de Hasan en la policĉefstabejo.

Hendrik Maier, profesoro pri sudorient-azia literaturo ĉe la Universitato de Kalifornio ĉe Riverside, nomas Rusli la plej ekvilibra protagonisto.

Kartini

Kartini estas marksist-leninista virino kiun Rusli prezentis al Hasan. Ĉar Kartini estas simila al la unua amo de Hasan, Hasan enamiĝas al ŝi. Tamen, post kiam ili geedziĝis, Hasan iĝis ĉiam pli ĵaluza kaj pridubis la rilaton de Kartini kun Anŭar, kiu ŝatis flirti kun ŝi. Kiam Anŭar kolektis ŝin de la fervoja stacidomo post kiam Kartini vizitis ŝian onklinon, Anŭar provis devigi Kartini havi intiman rilaton. Kartini rifuzis kaj forlasis la hotelon, sekvitan fare de Anŭar. Post kiam Hasan disiĝis de ŝi pro ŝia interpreto de tiu okazaĵo, Kartini vivis sole. Fine Kartini laŭte ploris kiam ŝi eksciis, ke Hasan mortis. La poeto Ĉairil Anŭar povas esti la inspiro por la rolulo de Anŭar.

Anŭar

Anŭar estas anarkiisto kaj nihilisto kiu sentas sin esti Dio. Ŝi estas konata kiel ina ludanto kiu estas malĝentila kaj ne ĉesas uzi aliajn homojn por siaj propraj interesoj. Tra liaj agoj, Anŭar estis la kialo de ambaŭ okazaĵoj kiuj ruinigis la vivon de Hasan: la mokado de Anŭar kondukis al Hasan batalanta kun lia familio, kaj la ina ludantnaturo kaj kutimo de flirtado, kiu estis poste direktita ĉe Kartini, ekigante la eksgeedziĝon de Hasan.

Anŭar supozeble estis bazita sur la poeto Ĉairil Anŭar, individuisma anarkiisto kiu estis fifama kiel perfortema, ŝtelema, kaj koketa. La amiko de Ĉairil Anŭar, Nasjah Djamin, substrekas, ke la karakterizado de Anŭar reflektas la indiferentan, senrespektan, kaj arogan karakteron de la poeto.

Rakontanto

La rakontanto, kiu nur aperas en la parto de la romano kiun li rakontas, estas simple nomita "mi" en la romano. Oni ne multe scias pri li, krom ke li estas ĵurnalisto. Laŭ indonezia verkisto kaj literaturrecenzisto Subagio Sastrowardoyo, tiu rakontanto ŝajnas reprezenti Achdiat kaj kutimas peri moralan instruon al legantoj tra siaj konsiloj al Hasan.