Luis Mateo Díez
Luis Mateo DÍEZ Rodríguez (Villablino, 21a de septembro 1942) estas hispana verkisto. Li estas membro de la Real Academia Española el 2001. Oni atribuis al li la Premion Cervantes en 2023. Li estas la nura aŭtoro en hispana lingvo kiu ricevis dufoje la Nacian Premion de Rakontaro kaj dufoje la Premion de la Kritiko, pere de siaj romanoj La fuente de la edad (1986) kaj La ruina del cielo (1999).
| Luis Mateo Díez | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Persona informo | |||||
| Naskonomo | Luis Mateo Díez | ||||
| Naskiĝo | 21-an de septembro 1942 (81-jaraĝa) en Villablino | ||||
| Lingvoj | hispana vd | ||||
| Ŝtataneco | Hispanio vd | ||||
| Infanoj | 2 | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | verkisto vd | ||||
| |||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Biografio kaj kariero redakti
En 1954, estante 12-jaraĝa, lia familio translokiĝis al Leono kie lia patro estis funkciulo. Luis Mateo studis tie en mezlernejo kaj en 1961 studis juron en la Komplutensa Universitato de Madrido. Li iĝis funkciulo de la Konsilio de Madrido.
Inter 1963 kaj 1968 li partoprenis en la redakcio de la poezia revuo Claraboya kun Agustín Delgado, Antonio Llamas kaj Ángel Fierro. En tiu epoko aperis liaj unuaj poemoj, kiujn li kolektis en Señales de humo (Fumsignaloj, 1972). Sed lia poezia kreado estis nedaŭra kaj pasis definitive al la rakonta fikcio.
Kelkajn verkojn oni adaptis al kino. Ekzemple, José María Martín "Chema" Sarmiento kinigis la rakonton Los grajos del Sochantre, unu de la kvin historioj rakontataj en El filandón (1984) kaj adaptis Los males menores en la filmo Viene una chica (2011), de kiu Díez estis kunscenaristo. La romano La fuente de la edad estis filmita de Julio Sánchez Valdés (1991) por Televisión Española.
Verkoj redakti
Rakontoj redakti
- 1973: Memorial de hierbas
- 1977: Apócrifo del clavel y la espina
- 1987: El sueño y la herida (relato)
- 1989: Brasas de agosto
- 1993: Los males menores
- 1997: Días del desván
- 2004: Las lecciones de las cosas
- 2006: El árbol de los cuentos (1973−2004)
- 2008: El sol de la nieve o el día que desaparecieron los niños de Celama (rakonto)
- 2016: El cuerpo doblado (rakonto)
- 2017: Vicisitudes (85 rakontoj)[1]
Romanoj redakti
- 1982: Las estaciones provinciales
- 1986: La fuente de la edad
- 1990: Las horas completas
- 1992: El expediente del náufrago
- 1995: Camino de perdición
- 1996: El espíritu del páramo
- 1997: La mirada del alma
- 1998: El paraíso de los mortales
- 1999: La ruina del cielo
- 2002: El oscurecer. Un encuentro
- 2004: Fantasmas del invierno
- 2006: La piedra en el corazón
- 2007: La gloria de los niños
- 2009: El animal piadoso
- 2011: Pájaro sin vuelo
- 2014: La soledad de los perdidos
- 2018: El hijo de las cosas
- 2019: Juventud de cristal [2]
- 2020: Los ancianos siderales
- 2022: Mis delitos como animal de compañía
Noveloj redakti
- 2000: El pasado legendario (enhavas: Apócrifo del clavel y la espina, Relato de Babia, Brasas de agosto, Los males menores kaj Días del desván)
- 2001: El diablo meridiano (tri noveloj: El diablo meridiano, La sombra de Anubis kaj Pensión Lucerna)
- 2003: El eco de las bodas (tri noveloj: El eco de las bodas, El limbo de los amantes kaj La viuda feliz)
- 2005: El fulgor de la pobreza (tri noveloj: El fulgor de la pobreza, La mano del amigo kaj Deudas del tiempo)
- 2008: Los frutos de la niebla (tri noveloj: Los frutos de la niebla, Príncipes del olvido kaj La escoba de la bruja)
- 2012: La cabeza en llamas (cuatro novelas cortas: La cabeza en llamas, Luz del Amberes, Contemplación de la desgracia kaj Vidas de insecto)
- 2013: Fábulas del sentimiento (El diablo meridiano, El eco de las bodas, El fulgor de la pobreza kaj Los frutos de la niebla)
- 2015: Los desayunos del Café Borenes (du tekstoj: Los desayunos del Café Borenes kaj Un callejón de gente desconocida)
Aliaj ĝenroj redakti
- 1972: Señales de humo (poezio)
- 1981: Relato de Babia (eseo)
- 1999: El porvenir de la ficción (eseo)
- 2000: Las palabras de la vida (memoroj)
- 2000: Laciana: suelo y sueño (vojaĝlibro)
- 2001: Balcón de piedra (30 tekstoj pri la Plaza Mayor de Madrido)
- 2008: Celama (adaptaĵo kun Fernando Urdiales por Teatro Corsario) (teatro)
- 2010: Azul serenidad o la muerte de los seres queridos (membiografio)
Referencoj redakti
- ↑ Diez finalistas optan al Premio de la Crítica de Castilla y León El Norte de Castilla 16a de februaro 2018, alirita la 18an de februaro 2018.
- ↑ Diez escritores de la Comunidad optan al Premio de la Crítica de Castilla y León en Burgos Noticias, 12a de februaro 2020, alirita la 15an de februaro 2020.
Eksteraj ligiloj redakti
- El lobo, Días del desván
- Interveno en Lecciones y maestros de la Universidad Internacional Menéndez Pelayo (2009)
- En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Luis Mateo Díez en la hispana Vikipedio.